Evolutie van een mentale val

Dit boek stond al een tijdje in mijn kast. Omwille van thematiek en de beruchte geschiedenis van de schrijfster zag ik er ergens tegenop om hieraan te beginnen. De vrees dat het te zwaar, te emotioneel beladen zou zijn, maakte dat ik dit boek steeds oversloeg bij het kiezen van een nieuw verhaal.

Door een Goodreads-challenge, kreeg dit boek dan toch de welverdiende lezing. En wat ben ik daar blij om. Het lezen van een bejubelde klassieker kan soms behoorlijk tegenvallen, zeker als er een wat moeilijkere of gewaagdere thematiek in aan bod komt, zoals ik had met “Lolita”, maar nu was dat gelukkig niet het geval.
In het semi-autobiografische “De glazen stolp” volgen we de 19-jarige studente Esther Greenwood (Silvia Plath) in de evolutie van haar mentale gemoedstoestand, of eerder “val”. Zeer vlot geschreven, zeer mooi verwoord en gebracht, en ondanks de schrijnende problematiek, met hier en daar een vleugje humor.

Het is een verhaal die zich afspeelt in een volledige andere tijd, de jaren zestig, met vrouwelijke studententes die “verplicht” moeten daten om toch een geschikte man te kunnen ontmoeten, waarbij maagdelijkheid en het huwelijk als het hoogste goed beschouwd worden, en waarin elektroshocks als behandelingstherapie vlotjes werden toegediend. Gelukkig zijn we daar intussen ver vandaan, maar bepaalde aspecten zijn wel nog steeds relevant.

Wel beklijvend als je dan weet dat Sylvia Plath uiteindelijk toch zelfmoord pleegde.