Leven zonder kleur

Tsukuru Tazaki wordt omringd door kleurrijke vrienden, zowel wat hun namen als hun persoonlijkheden betreft. Alleen hijzelf heeft geen kleur, niet in zijn naam, en niet in zichzelf. Althans, dat is zijn overtuiging.
Wanneer hij dan ook plots uit zijn kleurrijke vriendengroep gezet wordt, komt dit heel hard binnen bij Tsukuru. En ook doorheen zijn verdere leven neemt hij dit persoonlijke trauma met zich mee.

Murakami doet het alweer in dit boek: een goed verhaal neerzetten in een mooie filosofische stijl. Doordat er geen aspecten van magisch realisme inzitten leunt dit boek eerder aan bij “Norwegian Wood” dan bij “Kafka op het strand” of “1Q84” van zijn hand.

Een schrijver die blijft boeien.