Lezersrecensie
Heerlijke coming-of-age
“No one who had ever seen Catherine Morland in her infancy, would have supposed her born to be a heroine.”
En zo begint “Northanger Abbey”, de eerst roman die Jane Austen schreef, hoewel hij pas veel later effectief werd uitgegeven.
Catherine Morland is een heel gewoon eenvoudig tienermeisje. Wanneer ze met een kennis meegaat naar Bath en daar nieuwe kennissen opdoet en in het mondainere leven terechtkomt, is dit voor haar dan ook een groot avontuur. Zo raakt ze onder invloed van haar nieuwe vriendin Isabella Thorpe in de ban van de Gotische novels die dan in zwang zijn, waardoor haar fantasie al snel op hol slaat. Wanneer ze dan ook nog eens terecht komt in een echte Abbey (Northanger Abbey), is het plaatje compleet en verliest ze zichzelf in haar wildste fantasieën.
Het zou natuurlijk geen verhaal van Jane Austen zijn als er niet ook een romantisch lijntje was. Henry Tilney krijgt de rol van prins op het witte paard toegewezen. Hij is de mentor die Catherine hard nodig heeft, en zijn advies wordt zeer gewaardeerd.
Bovenal sprankelt ook dit verhaal met de scherpe ironische humor van Austen. Ze spreekt zich zo uit over de (voor)oordelen ten opzicht van literatuur, over de rol van vrouwen in delen van het maatschappelijke leven en tal van andere onderwerpen.
Dit was weer genieten.
“Friendship is certainly the finest balm for the pangs of disappointed love.”
“The person, be it gentleman or lady, who has not pleasure in a good novel, must be intolerably stupid.”
En zo begint “Northanger Abbey”, de eerst roman die Jane Austen schreef, hoewel hij pas veel later effectief werd uitgegeven.
Catherine Morland is een heel gewoon eenvoudig tienermeisje. Wanneer ze met een kennis meegaat naar Bath en daar nieuwe kennissen opdoet en in het mondainere leven terechtkomt, is dit voor haar dan ook een groot avontuur. Zo raakt ze onder invloed van haar nieuwe vriendin Isabella Thorpe in de ban van de Gotische novels die dan in zwang zijn, waardoor haar fantasie al snel op hol slaat. Wanneer ze dan ook nog eens terecht komt in een echte Abbey (Northanger Abbey), is het plaatje compleet en verliest ze zichzelf in haar wildste fantasieën.
Het zou natuurlijk geen verhaal van Jane Austen zijn als er niet ook een romantisch lijntje was. Henry Tilney krijgt de rol van prins op het witte paard toegewezen. Hij is de mentor die Catherine hard nodig heeft, en zijn advies wordt zeer gewaardeerd.
Bovenal sprankelt ook dit verhaal met de scherpe ironische humor van Austen. Ze spreekt zich zo uit over de (voor)oordelen ten opzicht van literatuur, over de rol van vrouwen in delen van het maatschappelijke leven en tal van andere onderwerpen.
Dit was weer genieten.
“Friendship is certainly the finest balm for the pangs of disappointed love.”
“The person, be it gentleman or lady, who has not pleasure in a good novel, must be intolerably stupid.”
1
Reageer op deze recensie