Lezersrecensie
9/11
Vandaag is het 22 jaar geleden dat de vliegtuigen de Twin Towers in New York hebben doorboord. Het boek 9/11 van Alan Gratz stond al twee jaar ongelezen in mijn kast. Ik was zelf nog maar vier jaar oud toen het gebeurde en kan mij er dus ook niks van herinneren. Door het lezen van dit boek, heb ik een beeld gekregen van de gebeurtenissen in New York maar ook de gevolgen daarvan in Afghanistan.
Vanuit twee perspectieven en twee tijdlijnen wordt het verhaal verteld. Het eerste verhaal wordt verteld vanuit Brandon, een 9-jarige jongen die samen met zijn vader in New York woont. Zijn vader is kok op de 107e verdieping van de noordelijke toren van de World Trade Center. Wanneer Brandon geschorst wordt van zijn school, gaat hij mee met zijn vader naar zijn werk. Een tijd later begint het hele gebouw te schudden en te bewegen. Er blijkt een vliegtuig het gebouw te hebben doorboord. Brandon is in paniek net zoals de vele andere mensen om hem heen. In de tweede tijdlijn lees je over Reshima, en 11-jarig meisje dat in Afghanistan woont. In Afghanistan strijdt het Afghaanse leger samen met het Amerikaanse leger tegen de Taliban. Wanneer Jima een Amerikaanse soldaat mee naar huis neemt om hem te helpen, brengt ze haar hele familie in gevaar. De de twee personages kennen elkaar niet en toch hebben ze veel met elkaar te maken.
De twee perspectieven wisselen elkaar af. Dit zorgt ervoor dat elk hoofdstuk met een kleine cliffhanger eindigt. Hierdoor wil je door blijven lezen. Sowieso wil je door blijven lezen, want de heftige gebeurtenissen die worden beschreven gaan echt onder je huid zitten. De auteur heeft zo'n realistische schrijfstijl dat de angst en de wanhoop van het papier afspat. Ook is het enorm beeldend en waan je je bijna zelf in de noordelijke toren of juist in Afghanistan. De auteur heeft ervoor gekozen om ook een beeld te schetsen van de gevolgen van 9/11 in het heden. Welke gevolgen dit nog steeds heeft voor de inwoners van Afghanistan.
Alan Gratz heeft er bewust voor gekozen om kinderen van basisschoolleeftijd te gebruiken in dit verhaal. De kinderen die nu op de basisschool zitten, hebben geen idee van de gebeurtenissen in 2001. Met dit boek schetst Alan een realistisch beeld en zal het boek vele kinderen de ogen openen wat betreft 9/11. Heftige gebeurtenissen worden overigens niet geschuwd en vooral als volwassen lezer weet je wat er staat te gebeuren. Het is in ieder geval een sterk geschreven verhaal dat ik iedereen zou willen aanraden om te lezen!
Vanuit twee perspectieven en twee tijdlijnen wordt het verhaal verteld. Het eerste verhaal wordt verteld vanuit Brandon, een 9-jarige jongen die samen met zijn vader in New York woont. Zijn vader is kok op de 107e verdieping van de noordelijke toren van de World Trade Center. Wanneer Brandon geschorst wordt van zijn school, gaat hij mee met zijn vader naar zijn werk. Een tijd later begint het hele gebouw te schudden en te bewegen. Er blijkt een vliegtuig het gebouw te hebben doorboord. Brandon is in paniek net zoals de vele andere mensen om hem heen. In de tweede tijdlijn lees je over Reshima, en 11-jarig meisje dat in Afghanistan woont. In Afghanistan strijdt het Afghaanse leger samen met het Amerikaanse leger tegen de Taliban. Wanneer Jima een Amerikaanse soldaat mee naar huis neemt om hem te helpen, brengt ze haar hele familie in gevaar. De de twee personages kennen elkaar niet en toch hebben ze veel met elkaar te maken.
De twee perspectieven wisselen elkaar af. Dit zorgt ervoor dat elk hoofdstuk met een kleine cliffhanger eindigt. Hierdoor wil je door blijven lezen. Sowieso wil je door blijven lezen, want de heftige gebeurtenissen die worden beschreven gaan echt onder je huid zitten. De auteur heeft zo'n realistische schrijfstijl dat de angst en de wanhoop van het papier afspat. Ook is het enorm beeldend en waan je je bijna zelf in de noordelijke toren of juist in Afghanistan. De auteur heeft ervoor gekozen om ook een beeld te schetsen van de gevolgen van 9/11 in het heden. Welke gevolgen dit nog steeds heeft voor de inwoners van Afghanistan.
Alan Gratz heeft er bewust voor gekozen om kinderen van basisschoolleeftijd te gebruiken in dit verhaal. De kinderen die nu op de basisschool zitten, hebben geen idee van de gebeurtenissen in 2001. Met dit boek schetst Alan een realistisch beeld en zal het boek vele kinderen de ogen openen wat betreft 9/11. Heftige gebeurtenissen worden overigens niet geschuwd en vooral als volwassen lezer weet je wat er staat te gebeuren. Het is in ieder geval een sterk geschreven verhaal dat ik iedereen zou willen aanraden om te lezen!
1
Reageer op deze recensie
