Er was eens .... En ze leefde nog lang en gelukkig? I hope so

Voor ik Winter gelezen had, leerde ik Prinses Winter voor een groot stuk kennen in Levana. Door haar Intro in Levana, was ik erg benieuwd om meer te lezen over het gekke meisje met de beruchte lunarziekte.

Winter, de stiefdochter van Koningin Levana, lijdt aan de maanziekte. Als een gek, en soms iet was gestoord meisje komt ze zo over aan de Lunars in het koninklijke hof. Tot de grote schaamte van Koningin Levana. Levana koestert dan ook maar 1 wens: Prinses Winter, de blok aan haar been en het kind van wie ze altijd hield, moest dood samen met haar nicht Cinder en heel de aanhang.

Wat deed het zo'n pijn om zo een fantastische serie te moeten afsluiten. Maar helaas moeten we nu eenmaal vaarwel zeggen tegen alle sprookjes. Ik heb Winter ervaren als een rollercoaster van emoties, spanning, portie goed gevulde humor en liefde. Vooral mijn liefde die zo diep ging, voor het verhaal en de personages.

Het goed gevulde boek van meer of 800 bladzijdes deed me toch een beetje schrik krijgen dat het te langdradig zou worden. Alleen was dat absoluut niet ter spraken. Grotendeels komt dit door de wisselende perspectieven waardoor je geboeid blijft doorlezen.

Het verhaal speelt zich vooral op Lunar zelf, en nieuwe personages worden geïntroduceerd. De huidige banden tussen de hoofdpersonages bleef zijn krachten behouden. Ze waren meer dan goed op elkaar afgesteld. Iets wat ik heel hard in The Lunar Chronicles bewonderde. Ik had echter nooit gedacht dat ik zoveel liefde kon schenken aan al deze personages. De schrijfstijl bleef me op mysterieuze wijze in de greep houden. Alsof ze met lunar magie in het boek waren gedrukt. (Al mochten ze niet te hard drukken, want de bladzijdes waren FILTERDUN)

Doordat het verhaal zich enkel maar op Lunar afspeelde, werd de wereld van The Lunar Chronicles verruimd. Ik kreeg meer te lezen hoe het er allemaal aan toe ging op Lunar. Een tal van informatie die ik ten harte apprecieerde.
Mocht ermij gevraagd worden of Winter een waardig afsluiter was, zeg ik zeker JA. Alle losse eindje worden aan elkaar geknoopt. Alhoewel ik nog één boek uit de serie moet lezen (Alle Sterren) wist ik dat dit het einde was. Na Assepoester (Cinder), Roodkapje (Scarlet), Rapunzel (Cress), heeft Sneeuwwitje (Winter) haar hertelling gekregen. En ook zij kan nu haar boek in alle stilte sluiten.
Marissa Meyer.. Mijn dank!