Lezersrecensie
Voor liefhebbers van stalking Jack the ripper
Uitgeverij Rebel Books was zo vriendelijk om mij een recensie exemplaar te sturen in ruil voor mijn eerlijke mening over dit boek.
Als Eden’s oudere zus, Christina, op mysterieuze wijze verdwijnt schakelt ze de hulp in van onderzoeker Thomas en zijn assistent Reuben. Al gauw raken ze verstrikt in een web van duistere magie en vergeten goden. Terwijl de dreiging dichterbij komt vervagen de grenzen tussen vriend en vijand. Eden begint ze steeds meer af te vragen of ze haar zus wel zo goed kent als ze dacht. Wie is Christina eigenlijk en gaan ze haar op tijd vinden?
In het begin moest ik erg mijn weg zoeken in De Eeuwige Nacht. Ik merkte dat ik het niet meer gewend was om te wisselen tussen perspectieven en dat het verhaal in de derde persoon werd verteld. Ook bevat het verhaal voetnoten, die mij er een beetje uittrokken. Toen ik besloot om de voetnoten voor nu maar te negeren las het boek al een stuk makkelijker weg. Ook wende ik hierdoor wat sneller aan de schrijfstijl.
Lisette heeft een beeldende schrijfstijl. Hierdoor was het voor mij makkelijk om voor te stellen waar de personages waren, hoe de rituelen uitgevoerd worden en hoe de steegjes eruit zouden zien als ik er zelf zou zijn. Dat gaf het boek voor mij een extra beetje magie, want ik ben totaal geen beelddenker.
Ik vond de magie in De Eeuwige Nacht heel mooi uitgewerkt. Er moeten eerst ingrediënten verzameld worden en rituelen moeten worden uitgevoerd voordat de magie zijn werking gaat doen. Dit vond ik erg verfrissend. Vaak lees ik dat een personage in zijn/haar vingers knipt en dat dingen dan “vanzelf” gebeuren. Dat is in dit boek dus niet het geval. Ook beviel mij de dynamiek tussen de personages goed. Ik vind het altijd leuk als twee personages kibbelen en de derde persoon de vrede probeert te bewaren. Dat houd dingen interessant. Het gekibbel leidt niet af van het plot.
De Eeuwige Nacht is echt plot gericht. Hierdoor miste ik soms wel iets meer diepgang qua personages. Als ik iets meer achtergrond had gehad had ik een betere connectie kunnen vormen met de personages, want ik vond ze allemaal interessant. Wie weet leer ik ze beter kennen in een toekomstig boek.
De Eeuwige Nacht is een aanrader voor liefhebbers van Stalking Jack The Ripper, die graag mysterie lezen met een vleugje magie.
Als Eden’s oudere zus, Christina, op mysterieuze wijze verdwijnt schakelt ze de hulp in van onderzoeker Thomas en zijn assistent Reuben. Al gauw raken ze verstrikt in een web van duistere magie en vergeten goden. Terwijl de dreiging dichterbij komt vervagen de grenzen tussen vriend en vijand. Eden begint ze steeds meer af te vragen of ze haar zus wel zo goed kent als ze dacht. Wie is Christina eigenlijk en gaan ze haar op tijd vinden?
In het begin moest ik erg mijn weg zoeken in De Eeuwige Nacht. Ik merkte dat ik het niet meer gewend was om te wisselen tussen perspectieven en dat het verhaal in de derde persoon werd verteld. Ook bevat het verhaal voetnoten, die mij er een beetje uittrokken. Toen ik besloot om de voetnoten voor nu maar te negeren las het boek al een stuk makkelijker weg. Ook wende ik hierdoor wat sneller aan de schrijfstijl.
Lisette heeft een beeldende schrijfstijl. Hierdoor was het voor mij makkelijk om voor te stellen waar de personages waren, hoe de rituelen uitgevoerd worden en hoe de steegjes eruit zouden zien als ik er zelf zou zijn. Dat gaf het boek voor mij een extra beetje magie, want ik ben totaal geen beelddenker.
Ik vond de magie in De Eeuwige Nacht heel mooi uitgewerkt. Er moeten eerst ingrediënten verzameld worden en rituelen moeten worden uitgevoerd voordat de magie zijn werking gaat doen. Dit vond ik erg verfrissend. Vaak lees ik dat een personage in zijn/haar vingers knipt en dat dingen dan “vanzelf” gebeuren. Dat is in dit boek dus niet het geval. Ook beviel mij de dynamiek tussen de personages goed. Ik vind het altijd leuk als twee personages kibbelen en de derde persoon de vrede probeert te bewaren. Dat houd dingen interessant. Het gekibbel leidt niet af van het plot.
De Eeuwige Nacht is echt plot gericht. Hierdoor miste ik soms wel iets meer diepgang qua personages. Als ik iets meer achtergrond had gehad had ik een betere connectie kunnen vormen met de personages, want ik vond ze allemaal interessant. Wie weet leer ik ze beter kennen in een toekomstig boek.
De Eeuwige Nacht is een aanrader voor liefhebbers van Stalking Jack The Ripper, die graag mysterie lezen met een vleugje magie.
1
Reageer op deze recensie
