Lezersrecensie
Een prachtig, echt reisverslag
‘Ik had een spoedcursus buitenleven nodig om mezelf er aan te herinneren dat het leven niet slechts een optelsom van dagen is, dat wat werkelijk belangrijk is niet telbaar is.’
Ornithologe Caroline van Hemert voelt zich opgesloten tussen de steriele muren van het laboratorium waarin zij onderzoek doet naar zeldzame snavelmisvormingen bij merels. Haar ouders zijn echte buitenmensen en hoewel ze zich als kind hier behoorlijk tegen heeft verzet, is ze tegenwoordig ook het liefst buiten, in de natuur.
Ze besluit haar liefde voor de natuurwetenschap te hervinden door samen met haar man Pat (Patrick Farrell) vanuit Washington een tocht te maken naar de diepste wildernis van Alaska. Deze gevaarlijke tocht van 6500 kilometer leggen zij afwisselend op ski’s, in zelfgemaakte roeiboten en kano’s en te voet af, en brengt hen tot ver boven de Arctische grens.
‘We zijn hier omdat we de wildernis nodig hebben, zoals we water of lucht nodig hebben, zoals we elkaar nodig hebben.’
Met de zon als kompas vormt het zeer indrukwekkende reisverslag van Caroline en Pat en neemt je mee op hun prachtige avontuur door de ongerepte natuur van Alaska. De fijne en vlotte schrijfwijze zorgt er voor dat je het boek met moeite weg kunt leggen. Wat vooral opvalt is dat het een waarheidsgetrouw verslag is waarbij de auteur niet heeft geprobeerd om de reis en de omstandigheden te romantiseren. Zo beschrijft ze onder meer zeer overtuigend de doodsangsten die ze hebben uitgestaan toen ze oog in oog kwamen te staan met een agressieve zwarte beer.
Met de zon als kompas is een absolute aanrader voor iedere lezer die houdt van een avontuur en de natuur. Na het lezen van dit boek ontstaat er misschien zelfs wel het verlangen om zelf ook een soortgelijk -of een aanzienlijk kleiner en minder gevaarlijk- avontuur aan te gaan.
Met dank aan Atlas Contact en de Club van Echte Lezers voor het ter beschikking stellen van dit boek.
Ornithologe Caroline van Hemert voelt zich opgesloten tussen de steriele muren van het laboratorium waarin zij onderzoek doet naar zeldzame snavelmisvormingen bij merels. Haar ouders zijn echte buitenmensen en hoewel ze zich als kind hier behoorlijk tegen heeft verzet, is ze tegenwoordig ook het liefst buiten, in de natuur.
Ze besluit haar liefde voor de natuurwetenschap te hervinden door samen met haar man Pat (Patrick Farrell) vanuit Washington een tocht te maken naar de diepste wildernis van Alaska. Deze gevaarlijke tocht van 6500 kilometer leggen zij afwisselend op ski’s, in zelfgemaakte roeiboten en kano’s en te voet af, en brengt hen tot ver boven de Arctische grens.
‘We zijn hier omdat we de wildernis nodig hebben, zoals we water of lucht nodig hebben, zoals we elkaar nodig hebben.’
Met de zon als kompas vormt het zeer indrukwekkende reisverslag van Caroline en Pat en neemt je mee op hun prachtige avontuur door de ongerepte natuur van Alaska. De fijne en vlotte schrijfwijze zorgt er voor dat je het boek met moeite weg kunt leggen. Wat vooral opvalt is dat het een waarheidsgetrouw verslag is waarbij de auteur niet heeft geprobeerd om de reis en de omstandigheden te romantiseren. Zo beschrijft ze onder meer zeer overtuigend de doodsangsten die ze hebben uitgestaan toen ze oog in oog kwamen te staan met een agressieve zwarte beer.
Met de zon als kompas is een absolute aanrader voor iedere lezer die houdt van een avontuur en de natuur. Na het lezen van dit boek ontstaat er misschien zelfs wel het verlangen om zelf ook een soortgelijk -of een aanzienlijk kleiner en minder gevaarlijk- avontuur aan te gaan.
Met dank aan Atlas Contact en de Club van Echte Lezers voor het ter beschikking stellen van dit boek.
1
Reageer op deze recensie
