De Tulpenmoordenaar

Machinist Santi verlaat met zijn trein het Baskische dorpje Gernika op de mooiste en meest rustige route van de omgeving; de Urdaibai-lijn. Na tweeëntwintig jaar trouwe dienst als machinist van de metro van Bilbao heeft zijn werkgever hem beloond met een overplaatsing naar deze prachtige route door moerasland en slaperige dorpen. Het leven lacht hem toe, en zijn gedachten dwalen af naar zijn vrouw Natalia, met wie hij binnenkort vijfentwintig jaar is getrouwd.

Maar dan worden zijn gedachten over het feest dat ze ter ere van hun jubileum willen organiseren bruut verstoord, als het gezicht van zijn vrouw voor hem opdoemt. Natalia zit op een stoel in het midden van het spoor. Naast haar ligt een telefoon, waarmee de beelden live op Facebook worden uitgezonden. Natalia schreeuwt uit alle macht, maar kan door de touwen waarmee zij en de stoel aan het spoor zijn vastgebonden geen kant op. De doodsangst is in haar ogen te lezen. Santi stelt de noodrem in werking, en een doordringend gekrijs van metaal op metaal gaat gepaard met kreten van geschrokken passagiers. Maar de machinist beseft zich dat het al te laat is. Een trein kan niet zo abrupt tot stilstand komen...

En Natalia is niet de enige die zo bruut om het leven komt. Meer slachtoffers volgen. Hoewel ze op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen lijken te hebben, valt er al snel één ding op. Elk slachtoffer is voorzien van één of meerdere verse tulpen, in een seizoen waarin deze helemaal niet horen te bloeien. Inspecteur Ane Cestero reist af naar Urdaibai en gaat met haar team op jacht naar de seriemoordenaar die al snel de titel ‘de Tulpenmoordenaar’ krijgt.

Auteur Ibon Martín heeft al meerdere Spaanstalige thrillers en een historische roman op zijn naam staan. ‘De dans van de tulpen’ werd meteen na verschijnen een grote bestseller en is vervolgens door een tiental landen aangekocht. Xander uitgevers zorgde voor de Nederlandse vertaling. De kaft van het boek is voorzien van de sticker ‘Europa thriller selectie, beste keuze’, en heeft daarbij alle vijf van de vijf sterren gekregen.

Dit schept natuurlijk hoge verwachtingen, en het begin van ‘De dans van de tulpen’ maakt dit zeker waar. De eerste hoofdstukken zetten een stevige toon en zitten ijzersterk in elkaar. Na een aantal hoofdstukken lijkt het boek van maar liefst 512 pagina’s op sommige momenten de snelheid wat te verliezen. Hierdoor weet het boek je in het ene hoofdstuk wat meer vast te houden dan in het andere. Wel zorgt het kat-en-muisspelletje waarmee de seriemoordenaar de inspecteurs continu net één stap voor blijft er voor dat je toch hoofdstuk na hoofdstuk door wilt lezen. De ontknoping van het verhaal is absoluut spectaculair en is dan ook weer ijzersterk te noemen. ‘De dans van de tulpen’ is daarmee een aanrader voor liefhebbers van thrillers die niet bang zijn voor een boek van ruim 500 pagina’s.