over truffels en emoties

Deze novelle is als een echte Belgische chocoladetruffel: klein en verrukkelijk. En net als met dit dunne boekje wil je meer zodra je de laatste hap (pagina) verzwolgen hebt. Maar net als bij de lekkere chocoladetruffels besef je dat te veel ervan accuut pijn veroorzaakt, buikpijn bij de truffel, hartpijn bij de novelle.
Als je iemand verliest die je niet kan verliezen is een brok emotie en inzicht in menselijkheid. De wijsheden waar Ish mee strooit zijn overrompelend. Maar de quote waar zijn begrip voor mensen echt in duidelijk werd was: ‘Ze was ergens bang voor zichzelf, bang dat hij de enige was die haar kon bevrijden van haar problemen. Bang dat hij haar rust was. En vooral bang, dat dat nu allemaal weg was.’ De personages in de boeken van Ish zijn vaak heel rechtschapen mensen, maar zelfs die hebben dromen en angsten die een vaag soort egoisme opwekken, wat hen net beter te begrijpen maakt. Betere mensen zelfs.