overpeinzingen van een ex-hippie

Ik mocht dit boek lezen via de Hebban leesclub; Bij de voorstelling van het boek werd de vraag gesteld: opgeklopte hype of onvervalste must read? Het is geen van beide. Het boek is niet vlot genoeg voor een snelle hype, en dat maakt het meteen ook een moeilijke kandidaat als must read. Maar het verhaal is wel interessant , spannend zelfs, en doorspekt met prachtige, mistroostige gedachtenkronkels van het hoofdpersonage: Evie, een alleenstaande vrouw van middelbare leeftijd, vertelt over de zomer van 1969, toen ze kortstondig deel uit maakte van een hippie commune op het Californische platteland. Een zomer die eindigde met een explosie van geweld. Het verhaal zelf is niets nieuws. De eerlijkheid van Evie over haar gevoelens als tiener, maar ook als volwassene, ten opzichte van de gebeurtenissen en de keuzes die zij en anderen maakten zijn de echte kracht van het boek. Soms werden haar inzichten onbehaaglijk , maar alleen omdat het zo herkenbaar was. De essentie van het boek wordt ook in 1 quote heel duidelijk: " Je wilde dingen en daar kon je niets aan doen, je zat gevangen in je eigen leven, je werd altijd met jezelf wakker, en hoe kon je nou tegen jezelf zeggen dat het niet deugde wat je wilde."