Eleanor, Eleanor, wat heb je met me gedaan?

We ontmoeten Eleanor, een op zijn zachtst gezegd, bijzondere vrouw, waarvan je in het begin van het verhaal geen idee hebt waarom ze de dingen doet die ze doet en wat ze precies bedoeld. Ik vond haar in het begin van het boek dan ook erg autistisch aanvoelen.

Gedurende het verhaal wordt je meegenomen in de belevingswereld van Eleanor (het boek is vanuit haar perspectief geschreven) en leer je haar zo stukje bij beetje beter kennen. Al gauw kom je er zo achter dat er, ook bij haar, meer schuilt dan de eerste indruk die je van haar krijgt. Langzaam maar zeker kom je achter steeds meer van haar verleden en zo begin je haar beweegredenen steeds meer te begrijpen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik dit een prachtig verhaal vond wat me echt diep en diep geraakt heeft. Ik ben normaal gesproken iemand die niet snel huilt om een boek, maar dit boek is er meerdere keren in geslaagd om bij mij de tranen over mijn wangen te doen stromen. Andere momenten zat ik dan weer hardop te lachen.

Dit is een echt ‘comming of age’ verhaal waarin de karakters en de ontwikkeling van de karakters volledig centraal staat. Verwacht dan ook geen ‘action packed’ verhaal waar enorm veel in gebeurd. Vaak moet dit boek het hebben van zijn simpele eenvoud in combinatie met enorm sterk neergezette en angstaanjagend geloofwaardige karakters.

Ik kan dan ook oprecht zeggen dat Eleanor is gaan aanvoelen als een vriendin, en dat ik na het uitlezen van haar verhaal nog vaak aan haar terugdenk en haar zelfs af en toe best een beetje mis!