Heerlijk wegkwijnen

We beginnen op een cruciaal punt in het leven van hoofdpersoon Sydney. Vanaf daar worden we meegenomen door een rollercoaster van emoties en gebeurtenissen. Waarbij je uiteindelijk zelf niet meer goed weet op wat voor een einde je zit te hopen.

Wat dit boek zo bijzonder maakt is de manier van schrijven en daarom van lezen. Omdat één van de hoofdpersonen uit het boek doof is behoeft dat een andere aanpak dan het reguliere dialoog. Hoover heeft ervoor gekozen veel van de verbale communicatie te laten verlopen via chatberichten en telefoonberichtjes. Deze zijn absoluut niet storend en laten het verhaal lekker vlot lopen. Maar wat het bijzondere aan dit boek is, is de manier waarop de dove hoofdpersoon (Ridge) non-verbaal communiceert. Omdat hij niet kan horen zijn zijn andere zintuigen sterker en vertrouwd hij veel meer op wat hij ziet en vooral op zijn tastzin.
Zo maakt hij muziek op gevoel van vibraties, wat ik heel bijzonder vond om te lezen.

Hoewel het verhaal niet heel erg veel diepgang krijgt, wat je ook niet écht mag verwachten van een New Adult roman, moet dit boek het vooral hebben van zijn sterk neergezette karakters en een schrijfstijl die je opzuigt en niet meer los laat. De emoties van de hoofdpersonen zijn zo goed beschreven dat je absoluut met ze mee gaat voelen en dezelfde dillema's gaat doormaken tijdens het lezen als de hoofdpersonen. Waar je normaal met een dergelijk verhaal altijd hoopt dat het goed afloopt en er vanuit gaat dat de twee hoofdpersonen wel samen zullen eindigen, krijg je als lezer gedurende het lezen van dit boek dezelfde schuldgevoelens die die de hoofdpersonen ervaren en begin je je steeds meer af te vragen in hoeverre je nog wel op een dergelijk einde hoopt en in hoeverre dit nog wel een happy end is. Ik kan dan ook niet garanderen dat je het droog houdt tijdens het lezen van dit boek en het is dan misschien ook af te raden dit boek op openbare plekken te lezen en een doos tissues paraat te houden.

*SPOILERALERT!* Over het einde van dit boek kan ik het nog steeds niet helemaal eens worden met mezelf. Hoewel het, net als de rest van het boek, prachtig geschreven is en je het echt meevoelde, voelde het ook een beetje als het typische 'feel good' einde. Ergens had ik het misschien ook wel mooi gevonden, gezien de twijfelachtige toon en achterliggende schuldgevoelens gedurende het hele boek, als het in een mineur geëindigd was en het een keer niet goed gekomen zou zijn. Ik vind dit echter moeilijk te zeggen en had bij een dergelijk eind misschien wel iets heel anders gezegd! *EINDE SPOILERALERT*

Dan als laatste nog de extra dimensie die aan dit boek gegeven is. Het is een boek dat gaat over muziek en het schrijven van muziek. In het boek staan dan ook meerdere songteksten dit in het verhaal geschreven zijn door ons hoofdpersonage Sydney voor de band van ons andere hoofdpersonage Ridge. Als extra zijn deze songs ook daadwerkelijk via internet te beluisteren. Op voorhand vond ik dit een heel erg leuk idee en keek ik hier erg naar uit. Toen ik uiteindelijk naar de liedjes ging luisteren (dit is niet aan te raden voor je het boek gelezen hebt omdat hier wat spoilers in zitten) voegde dit voor mij niet heel erg veel toe. Daarnaast hoorde ik in mijn hoofd bij deze songteksten een vrouwenstem omdat ze geschreven zijn door een vrouwelijk personage. Nu snap ik dat de frontman van de band waarvoor ze schreef een man was, en waarschijnlijk vanuit dit oogpunt een man is gekozen voor het inzingen van de nummers, maar al met al vond ik de muziek een beetje tegenvallen en niet van erg veel toegevoegde waarde.

Samenvattend kunnen we zeggen dat het een heerlijk boek is om bij weg te kwijnen en vooral bij de vrouwelijke lezers erg in de smaak zal vallen. Heb je zin in een romantisch boek waarbij je emotioneel alle kanten van de kamer zal zien is dit zeker een aanrader! Maar als je meer diepgaand zoek met een spannend plot pak dan eerst maar een thriller uit de kast en laat deze nog even staan!