Goed, spannend, snel, humoristisch

"De gesloten kamer" was het eerste Lehane-boek dat ik heel lang geleden las. Een paar jaar geleden leende ik het uit aan een goede vriend (rond de 80 jaar, erudiet, zeer belezen, kunstzinnig, intelligent, e.d.) die me al snel het boek teruggaf en zei dat hij het maar twintig pagina's had volgehouden omdat het zo slecht geschreven was.
Nu eindelijk durfde ik het pas aan om voor een tweede keer een Lehane-boek te lezen, "Verloren dochter" deze keer. En nee, natuurlijk niet vergelijkbaar met Kafka of Dostojevski (die ik op mijn beurt bijna onleesbaar vind), maar als ontspanning juist weer perfect.
Een goed verhaal, met vaart geschreven en veel verrassingen. Ook een humoristisch samenspel tussen Angie en Patrick.
De plot is niet het allersterkste onderdeel van het verhaal, maar de rest vergoedt veel.
Omdat het beter geschreven was dan ik vreesde ga ik voor de volle mep aan punten.