Een jeugd om bij weg te dromen

'Zoon' is het derde deel uit de autobiografische reeks 'Mijn Strijd' van Karl Ove Knausgård. Knausgård schetst niet een beeld van zijn jeugd, maar biedt de lezer een foto. Wat hij schrijft is ongefilterd. Hiermee probeert Knausgård een hyperrealistisch werk neer te zetten. Het is alles waar beginnende schrijvers voor gewaarschuwd worden, 'show, don't tell' is hier: 'tell, don't show.' Met zijn opsommingen van feiten schept Knausgård een cadans waar de lezer in meegezogen wordt.

De schrijver groeit op in het contrast van vrijheid en natuur, binnen de grenzen van een eiland. Met een liefdevolle moeder, binnen de begrenzingen van een onvoorspelbare vader. Hoe hard de kleine Karl Ove ook probeert, het lukt hem nooit helemaal door anderen gezien te worden zoals hij zou willen. Vriendschappen komen en gaan, verkeringen gaan sneller uit dan hij doorheeft en natuurlijk ontdekt hij zijn seksualiteit. Knausgård neemt geen blad voor de mond, wat een paar gênante momenten oplevert, zoals piemels in flesjes en een tongzoenmarathon.

Hyperrealisme is in de schilderkunst al geaccepteerd, maar voor literatuur vrij nieuw. De vele details in 'Zoon' zullen bij lezers herinneringen oproepen aan hun eigen jeugd. Af en toe wegdromen is dus niks om je voor te schamen.