Onder pantser een subtiele zachtheid

De zachtheid van een kreeft van Laure Manel vertaald door Janine Cathala- Vette.
Het oorspronkelijk Franstalige boek heeft titel La Délicatesse du Homard, uitgegeven in 2016.

Het boek gaat over 2 personen François en Elsa en begint wanneer François een tijdens een rit te paard een bewusteloze vrouw aantreft op het strand. In plaats van de hulpdiensten te bellen neemt hij haar mee naar huis. Elsa wil niet praten en al zeker geen vragen beantwoorden.
Door de korte hoofdstukken wil je verder lezen, wordt je het boek in gezogen.
Het verhaal wordt om en om verteld vanuit perspectief François en Elsa. Alhoewel dit niet per hoofdstuk wordt vermeld wordt dit snel duidelijk tijdens het lezen. De schrijfstijl is vlot, beschrijvend met regelmatig gebruik van metaforen.
Door afwisseling van perspectief leer je François en Elsa goed kennen, hun gedachten en hun beelden van de buitenwereld.
Familie, dood, rouw, liefde, vriendschap, paarden, natuur vormen het landschap waarin het boek zicht afspeelt. Je krijgt een goede inkijk in hoe dit proces verloopt voor zowel Elsa als François.
Met subtiele sprongen in de tijd beslaat het boek ongeveer 2 jaar en wordt het boek, al is het verhaal enigszins voorspelbaar, mooi afgesloten.

“Mijn Francois heeft wel wat van een kreeft… in eerste instantie heeft hij iets hards, iets scherps. Maar onder zijn pantser schuilt een subtiele zachtheid die heerlijk smaakt en me een gelukzalig gevoel geeft”

Een mooi boek over trauma, heling met behulp van paarden, richting feelgood. Met plezier gelezen, van genoten. 3,5 ster, afgerond naar 4 sterren.