Still life: smaakt naar meer!

Hoofdinspecteur Armand Gamache en zijn trouwe partner, inspecteur Jean-Guy Beauvoir, maken kennis met het fictieve dorpje Three Pines, dat op geen enkele kaart is te vinden. Een moord, of wat had je gedacht, zet het Quebecse dorp tijdens het weekend van Thanksgiving in rep en roer. Jane Neal, een oudere dame die geen vlieg kwaad deed, wordt dood aangetroffen in het bos. Een pijlschot is haar fataal geworden. Enkele dagen voordien had Jane na lang wikken en wegen voor het eerst een kunstwerk ingediend voor de jaarlijkse tentoonstelling in Williamsburg…
In het eerste hoofdstuk ontmoeten we ook de andere bewoners van Three Pines en dus meteen een aantal mogelijke verdachten: het homoseksuele koppel Olivier en Gabri die de B&B uitbaten, de zwarte, gezette Myrna, een voormalige psychologe die nu een boekenwinkeltje heeft, het kunstenaarskoppel Clara en Peter Morrow, Peter’s beste vriend Ben Hadley, en de beroemde maar verbitterde dichteres Ruth Zardo.
En al voelt Armand Gamache zich al vlug thuis in het slaperige dorpje en sluit hij de bewoners onmiddellijk in zijn hart, hij is er wel degelijk om een moord op te lossen. Hoofdinspecteur Gamache is geen man van de actie, maar een groot observatietalent. En hij weet dat hij zo uiteindelijk wel zal ontdekken wie Jane heeft vermoord.
Het verhaal kabbelt, net als de rivier Bela-Bela in Three Pines, rustig voort, maar verveelt nooit. Je blijft nieuwsgierig naar de oplossing. Louise Penny hanteert een prachtige, bijna poëtische schrijfstijl. Je leert de levensechte personages ook echt kennen en hun dialogen zijn overgoten met veel humor en zelfrelativering. Bovendien bevatten haar verhalen weinig geweld, wat niet zo evident is wanneer je over moord schrijft! Heel bijzonder is daarnaast dat het Engels gekruid is met Franse termen (Sûreté du Québec), waaruit blijkt dat Frans de enige officiële taal is in Québec en vaak merk je ook dat taal in Canada nog altijd een heel gevoelig, geladen punt is (de strijd is duidelijk nog lang niet gestreden!).
Louise Penny heeft met de Gamache-reeks al heel wat prijzen gewonnen (onder andere vijf keer een Agatha Award). Het is zeer jammer dat het in België en Nederland minder lijkt te lukken. Aanvankelijk werden enkel de eerste twee verhalen van de reeks vertaald (Stilleven en IJskoud), maar onlangs werd een tweede poging ondernomen, met de vertaling van boek 7 (Een schitterend mysterie) en 8 (Licht in de duisternis), naar mijn mening de sterkste boeken van de hele reeks. Hopelijk breekt ze hiermee echt door in de lage landen, zodat iedereen hier kan meegenieten van haar meeslepende, originele verhalen met de prachtig uitgewerkte, aparte personages.