Het Wormgat ...

Het eerste uitgebrachte boek van de Vlaamse schrijfster Iris Fontijn is een fantasievolle jeugdroman, deel 1 van een trilogie. Een jeugdboek in mijn favoriete genre lezen is een nieuwe ervaring voor mij, dus ik ben benieuwd.

Het boek begint meteen wel goed. Ik moet even wennen aan de schrijfstijl: aangepast voor jongeren of is het de schrijfwijze van deze schrijfster … ?
Ik maak snel kennis met een van de jonge hoofdpersonages, Merel. Je krijgt wat achtergrondinformatie van haar wat leuk om te lezen is. En heel vlug maakt ze op plotse wijze iets griezeligs mee waardoor ik meteen hoge verwachtingen krijg van dit boek. Het start goed!

Ik weet dan snel hoe de andere drie hoofdpersonages heten en hoe ze eruit zien. Voor de rest kom ik weinig van hen te weten. Dit vind ik een beetje jammer en ik vraag me af welke rol ze verder in het boek zullen gaan spelen. Ik vind het ook moeilijker om met personages mee te leven als ik er weinig van weet.

Dan blijkt dat zij de rechtstreekse link zijn naar wat de titel van het boek is. Zoals de korte inhoud van het boek vertelt gaan ze tijdreizen.
Er is echter geen aanloop ernaartoe. Dat miste ik wel een beetje. Het hele, toch wel belangrijke gebeuren is er zo plots.

Eenmaal ergens anders begint het grote avontuur voor deze vier. Wat ze te zien krijgen wordt heel uitgebreid beschreven. Wat ze meemaken wordt soms uitgebreid beschreven en soms niet. Soms krijg ik dan dat ene plotse gevoel weer. Ik beleef het dan ook niet echt. Ik denk dat de schrijfster soms best meer stil had kunnen staan bij sommige ervaringen van de groep of meer dialogen gebruikt had. Misschien is dit ook niet mogelijk doordat het een jeugdboek is. Ik heb er zoals eerder gezegd weinig of geen ervaring mee.
Maar het maakt dat ik het ene moment wél in een spannend of eerder emotioneel stukje zit en het andere moment dan weer helemaal niet. Het verhaal blijft voor mij dus wat op de vlakke kant.

In de tweede helft van het boek krijgt het verhaal een iets meer donker kantje wat horror en sex betreft. Ik weet niet of dit op het randje is bij een jeugdboek. Maar het leest wel leuker en spannender.

Wat interessant is om te lezen in het boek zijn de beschrijvingen van de plaatsen waar de vier terechtkomen. Een aantal voor mij bekende plaatsen worden genoemd en dat is leuk.
Wat ook leerrijk is is de vaak goede beschrijving van een aantal (bekende) gebeurtenissen die de groep beleeft.
Het best leer je door het zelf beleefd te hebben, eerder dan doordat het je verteld en aangeleerd wordt ...

Een aanloop naar het einde toe was er niet, ook geen plot. Het gebeurt gewoon. Het boek eindigt zoals het begonnen is, plots … maar een belangrijke ontmoeting volgt dan nog ...

In het algemeen kan ik concluderen dat het boek enerzijds vlot leest en gebeurtenissen en plaatsbeschrijvingen goed worden omschreven. Anderzijds kan de betrokkenheid bij de personages volgens mij wat hoger door ervaringen en emoties wat uitgebreider te beschrijven.
Maar het is een boek voor de jeugd en misschien was het daarom ook zo.

Het idee van het verhaal vind ik zeker goed. Het maakt je nieuwsgierig. Ben benieuwd wat de schrijfster doet met de volgende delen. Ik las dat momenteel deel 3 wordt geschreven …