Spanning dichtbij

Wanneer ik de de achterflap van Heksenhoeve van de Vlaamse schrijfster An Janssens lees, is mijn interesse meteen gewekt.
Heksenhoeve wordt voorgesteld als een bovennatuurlijke thriller. Een woud, een oude boerderij, vreemde en ook griezelige bewoners, … lijken de ideale ingrediënten voor een spannend verhaal. Wat het nog leuker of interessanter maakt is dat ik dat woud ken. Het bevindt zich heel dichtbij mij thuis en ik ga er soms wandelen in de herfstperiode.
De volgende keer dat ik dat doe zal het anders zijn … hoop ik …
Het boek begint meteen heel spannend. Het verhaal start met een scène waarin een vrouw adem te kort komt en in contact staat met een soort dode (?) beschreven wezens. Dit leest meteen spannend dus genieten.
Met het volgende hoofdstuk lijkt het boek van genre te veranderen. Er is een moord gepleegd en je volgt Sander, het hulpje van de rechercheur. Een beetje irritant in het begin ervaar je de neurotische trekjes van Sander, hoewel dit persoonlijk kan zijn.
De voor mij bekende plekjes in Leuven zijn leuk om tegen te komen.
Gelukkig is er al gauw terug de griezelige sfeer zoals in het begin beschreven werd. Heerlijk om te lezen! Het is heel beangstigend geschreven. Het heeft een angstige sfeer en je bent benieuwd wat er volgt ...
Het boek wisselt zo steeds opnieuw van genre: thriller/horror en thriller/onderzoek. Hoewel het eerste leuker is om te lezen maakt het het boek afwisselend interessant.
An Jannsens heeft de kunst om een zeer enge sfeer te creëren zonder dat er effectief iets gebeurt. Zo zingen de “vreemde” personages soms kinderliedjes uit het niets … dit is beangstigend ...
Hoe verder je in het boek leest, hoe meer je het gevoel krijgt dat er serieus iets mis is in dit woud … je blijft nieuwsgierig naar wat er juist aan de hand is en wat het bosgebeuren te maken kan hebben met de gepleegde moord.
Naarmate het boek verder gaat wordt het hele verhaal alsmaar duidelijker. De rol van de verschillende personages, gebeurtenissen uit het verleden, de link met de moord, …
Het lijkt als een puzzel die steeds completer wordt en dat geeft, naast het lezen van een interessant eng verhaal, een fijn en tevreden gevoel.
Naast spanning en politieonderzoek worden sommige stukjes met een bepaalde soort humor beschreven die je wel kan smaken.
Bij de beschrijving van een bepaalde soort verstopping heb ik dat pas door als het bijna voorbij is: met humor én een bepaalde spanning beschreven. Echt goed. Ik heb dit stukje dan ook 2 keer gelezen :-)
Terwijl je het boek verder leest blijft het openingsstukje van het boek in je hoofd zitten. Je kan nog niet plaatsen wie deze vrouw is tot op het einde van het boek. Het houdt je bezig en het geeft dan ook een leuk gevoel dat de schrijfster hiermee wacht tot helemaal op het einde.
Ik lees het eerste hoofdstuk even opnieuw. Dán pas voelt het als uitgelezen …
Een zucht als het boek uit is. Het was een griezelig avontuur in het Leuvense. Het was minder horror dan eerst voorgesteld. Meer thriller zoals ook beschreven is. Ik heb hiervan genoten.
De enige bedenking die ik soms heb zijn het voorkomen van sommige dorpjes nabij Leuven. Het lijkt alsof Sander deze dorpjes “lijkt” te kennen maar ook de ligging ervan moet opzoeken. Dit komt voor mij soms vreemd over. Als je Leuven niet kent zou het handig kunnen zijn maar indien je Leuven wél kent, is dat eigenlijk raar. Dit is echter maar een klein detail.
Tijdens het lezen verveel je je geen moment. Het verhaal is interessant geschreven, de dialogen zijn leuk, de hoofdpersonages zijn uitgediept.
Samengevat: ik heb genoten van dit griezelboek van een Vlaamse schrijfster!
En ik denk dat ik voorzichtig zal zijn als ik nog eens in dat woud ga stappen … en vooral respect tonen voor eventuele bewoners en hun privaat gebied.