Nieuwe gruwel

Thanathor is het vierde boek van Johan Deseyn, een Belgische auteur van psycho-horrorromans. Het werd gepubliceerd in 2003. In 2016 verscheen een tweede druk.
Voor mij is het vierde boek dat ik lees van deze schrijver, niet in chronologische volgorde.
En opnieuw heb ik genoten.

Als ik de achterflap van dit boek lees, moet ik toegeven dat het thema "Oeroude strijd tussen rassen" me niet meteen aanspreekt.
De kaft straalt iets mysterieus en donker uit. Dat spreekt me dan weer wel aan. De titel vind ik ook mooi. Nieuwsgierig dus.

Vanaf het begin word en blijf ik nieuwsgierig. Het verhaal speelt zich in het nu af en in de eerste helft van het boek wordt er soms ver teruggegaan in de tijd. Voor mij was dat eerst wat ingewikkeld. Ik begreep niet goed wat de meerwaarde hiervan was. Naarmate het verhaal verder gaat begin ik door te hebben wat deze “zeer oude” verhalen met het nu te maken hebben. Deseyn laat je dat stilletjes aan ervaren. Uiteindelijk wordt álles duidelijk. Ook de titel “Thanathor”.

Johan Deseyn heeft een schrijfstijl die me erg bevalt en die vind ik ook in dit boek terug: locaties die tot in de kleinste details voorgesteld worden zodat je er een goed beeld van hebt en personages die niét visueel worden voorgesteld maar wél door middel van karakterbeschrijvingen of door verhalen die ze meegemaakt hebben en hen vormen tot de persoon wie ze zijn.
Dat maakt dat je je vlug "hecht" aan een personage, met alle gevolgen vandien :-)

Thanathor zorgt redelijk snel voor een scène die met veel gruwelijke details wordt beschreven.
En deze soort scènes lees ik het hele boek door. Alle zintuigen worden aangesproken of geprikkeld. Niet voor zeer gevoelige lezers dus.

Wat ik interessant vind om te lezen, ook weer in dit boek, is het visueel in mijn hoofd wezens te “leren kennen”. Wat ik lees ben ik nooit eerder tegengekomen.
Dat leest leuk, vernieuwend.

Gevoelens in Thanathor zijn uitgebreid beschreven. Je kan niet anders dan mee voelen en zelf angstig of verdrietig of ... zijn.

Als je een boek leest is er meestal een moment waarop je voelt dat het einde nadert. De spanning wordt in een sneltempo opgebouwd en gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Vaak kan dit stukje van een boek snel voorbij zijn.
In Thanathor begin ik dit te voelen op ongeveer twee derde in het verhaal. Dat maakt dat de weg naar het einde lekker lang duurt en des te interessanter is.
Ik lees de weg naar het einde in een lange voortdurende spanning.

Eerder vertelde ik dat het thema me minder aansprak. Johan Deseyn beschrijft alles zo dat ik het allemaal wel kan hebben. Wat hij schrijft vind ik aangenaam om te lezen. Ik vergelijk het een beetje met mijn lievelingsschrijver, Stephen King :-) Ik zeg niet dat hij dezelfde stijl heeft, maar het gevoel dat ik heb tijdens het lezen is hetzelfde: op een aangename manier avonturen beleven, hier of ergens anders ...

Ik raad Thanathor zeker aan om te lezen. Dit boek van Johan Deseyn vind ik wel een “moeilijker-ingewikkelder” boek, om je hoofd bij te houden dus.
Als je van gruwelijke spanning met veel actie (hier én vroeger …) houdt, met dat beetje meer, ben je hier aan het juiste adres.