Heerlijk traag

De boeken over Maigret lijken vrij saai. Ze volgen bijna allemaal hetzelfde patroon: ergens wordt een lijk gevonden, Maigret gaat erheen, stopt zijn pijp, denkt lang na, praat met iedereen en denkt weer lang na. Intussen passeren talloze mensen de revue. Het tijdsbeeld dat geschetst wordt door de met veel details beschreven omgeving, is fascinerend om te lezen. Zo moet je nog naar het postkantoor om een telefoongesprek aan te vragen. Het boek werd geschreven in 1931.
In een hotel in Sancerre wordt het lichaam aangetroffen van meneer Gallet, handelsreiziger. Zijn halve hoofd is er af geschoten en hij heeft een fatale messteek in zijn borst. Als Maigret zijn weduwe opzoekt, gelooft ze hem niet: ze heeft nog net een kaart van hem ontvangen, waarop staat, dat hij de volgende dag thuis zal komen. Maigret voert talloze gesprekken met de mensen die de dode gekend hebben en die hem steeds weer in dit hotel hadden ontmoet. Hij bleek daar echter onder een andere naam ingeschreven te staan. Maigret stelt steeds vreemdere vragen en pas aan het einde begrijp je de reden daarvan. Een heel onverwachte ontknoping, waarin Maigret zich weer in al zijn menselijkheid vertoont.