Persoonlijk verhaal

Nadat de blogtour van Alles wat ik aan je miste was afgelopen, stuurde Jeske Meinema alle andere aanmelders het e-book toe. Ook ik hoorde bij deze groep en dus kon ik toch nog dit verhaal lezen.

Alles wat ik aan je miste
De moeder van Sophie en Olivia overlijdt plotseling. De beide zussen blijven achter met een grote leegte. Beide proberen ze het overlijden van hun moeder een plekje te geven. Hun vader heeft zijn eigen verdriet, maar wil er ook zijn voor zijn dochters. Een verhaal over verlies van een dierbare, rouwen en herinneringen ophalen.

Leeservaring
Een heel persoonlijk boek van Jeske Meinema, die haar moeder moet missen. En dat maakte een recensie schrijven over dit verhaal ook meteen heel lastig. Het verhaal laat zien dat er verschillende manieren zijn om met rouw om te gaan. Terwijl Sophia in alles een teken ziet, is Olivia veel meer down to earth. Hun vader heeft ook weer zijn eigen manier om met zijn verdriet om te gaan, maar wil er ook zijn voor zijn kinderen.
Dit verhaal is warm, heeft verdriet, maar ook zeker een lach in zich. Iedereen zal er wel iets in herkennen, ook al rouwen we allemaal op ons eigen manier. Het verhaal kan zeker troost bieden. Het is een boek met een lach en een traan.

Toch heb ik het boek vroegtijdig aan de kant gelegd. Het is gewoon niet mijn verhaal (of niet het juiste moment om te lezen, dat kan ook). Het is ook heel persoonlijk en daardoor voel ik mij niet verbonden met de personages en het verhaal. Laat het feit dat ik het boek niet bij mij vond passen, je zeker niet beïnvloeden. Wie weet past het verhaal wel bij jou én pak jij het op het juiste moment op.