Leuk verhaal... maar veel fouten!

Eli en Violet komen beide uit Sprucevale en in tegenstelling tot Eli, is Violet er altijd blijven wonen. Ze vind het eigenlijk wel lekker dat hij elders ging wonen, want dan was ze ook van hem af. De altijd durende concurrentiestrijd tussen hen was er altijd. En nu moet ze met hem samenwerken… Eli is een knappe man geworden en onwijs aantrekkelijk. En dat brengt Violet in een lastig parket. Het is een echte enemies -to-lovers verhaal: ze willen elkaar allebei heel erg graag, maar ze mogen elkaar nog steeds niet. Dus meer dan een friends-with-benefits relatie zal het niet worden. Wacht eens even… zijn ze eigenlijk wel vrienden?

Eerlijk is eerlijk: het verhaal is goed geschreven en de aantrekkingskracht, maar ook de eeuwig durende strijd tussen de twee, zorgt ervoor dat je blijft lezen. Althans… als je even vergeet dat ik ook diverse malen op het punt heb gestaan om het boek vroegtijdig weg te leggen. En dat had niets, maar dan ook niets, met het verhaal te maken. Sterker nog: het verhaal heeft er voor gezorgd dat ik het uiteindelijk toch uit las!
 

Maar ik ergerde mij behoorlijk aan de vele tikfouten én kromme zinnen. Meermaals was duidelijk dat de auteur heeft getwijfeld over hoe ze iets neer zou zetten. Waardoor twee halve zinnen (of delen er van) samen één kromme, niet kloppende zin werden. Dit gaf mij de indruk dat er niet – of heel slecht – een redactieronde aan heeft gezeten. Want eerlijk is eerlijk… zoveel fouten in een boek is eigenlijk een doodsteek voor het verhaal. Dat gezegd hebbende: het is dus duidelijk dat het verhaal wel érg goed is, aangezien ik – ondanks mijn vele ergernissen - het verhaal toch helemaal heb uitgelezen!