Lezersrecensie
Met een hoofd en een koffer vol “Nietzsche” op zoektocht naar …?
ACHTER NIETZSCHE AAN - DENNIS VAN DEN BROEK
Dat de schrijver een Nietzsche-kenner “par excellence” is en daardoor waarschijnlijk ook een Nietzsche-adept in hart en nieren, dat wordt alleszins duidelijk door dit boek dat bol staat met mooie en toepasselijke Nietzsche-aforismen, heel veel verwijzingen naar diens vele geschriften en met citaten en wetenswaardigheden uit de vele werken die er al over Friedrich Nietzsche geschreven zijn en door de schrijver grondig bestudeerd.
“Wat heeft Nietzsche dat maakt dat meerdere mensen ruim honderd jaar later nog steeds in vervoering van hem kunnen raken?” vraagt Adriana, de huidige bewoonster van het appartement in Turijn waar Nietzsche destijds geleefd heeft, zich af. Zij vindt het een raadsel waarom en waardoor zij zo door hem gefascineerd zijn. Na dit bezoek aan de kamer van Nietzsche in Turijn (dat hem tot zijn verbazing niks deed…) besluit de schrijver Dennis van den Broek op onderzoek uit te gaan. Hij stippelt een route uit van geboorte- en begraafplaats Röcken via Naumburg, Schulpforta en Weimar naar eindpunt Sils-Maria in Zwitserland. En stapt in de auto.
Zijn fascinatie voor Nietzsche is dusdanig dat al halverwege op weg in Duitsland Nietzsche bij hem in de auto stapt en te pas en te onpas stellingen uit zijn werken citeert… “Mensen zijn vaak hardnekkig bezig met de eenmaal ingeslagen weg, zelden met hun doel.”
Deze verhaallijn (in een lettertype bovengemiddeld (te) groot!) wordt doorgezet tot aan het eind van de zoektocht. Op zich een leuke vondst! Maar m.i. met een duidelijke verwijzing naar het eerste motto in Achter Nietzsche aan: “(…) Nietzsche is een ziekte (…). Het is overigens een bekend gegeven dat Nietzsche-vereerders doorgaan psychische problemen hebben, wel of niet latent” aldus Anacleto Verrecchia, “Zarathustra’s Ende”. En wat te denken (met een knipoog naar Also sprach Zarathustra!) van de eindzin van elk dagreisverslag: “Aldus ondervond Dennis”, “Aldus beraamde Dennis”, enzovoorts.
De hoofdverhaallijn is uiteraard de zoektocht zelf, het letterlijk in de voetsporen lopen van de grote Nietzsche zelf. En dan vooral op zoek gaan naar de fascinatie die Nietzsche op veel mensen uitoefent en waardoor “mensen soms zijn huis proberen binnen te kruipen en per se in zijn bed willen slapen.”
Zijn er eigenlijk nog wel zoveel Nietzsche-adepten zoals de schrijver? Wordt het graf van Nietzsche nog steeds regelmatig bezocht? Uit de gastenboeken in de musea weet de schrijver dat er een Koreaan is die hem steeds twee dagen voor is… De zoektocht van Dennis wordt uitgebreid naar deze mysterieuze Koreaan. Helaas niet gevonden, wel zijn sporen.
En er was nog een mysterieuze verdwijning die voor een zoektochtje zorgde. Waar was de Brie en de fles Grüner Veltliner…? Mijns inziens kreeg deze vermissing iets te veel aandacht…
Dennis van den Broek heeft in een vlotte schrijfstijl ontegenzeggelijk een mooie en interessante Nietzscheroute beschreven. Er waren enkele leuke, herkenbare ontmoetingen en vooral aan het eind heb ik genoten van de mooie wandelingen. We hebben als lezers toch weer wat meer geleerd over Nietzsche zelf en over het gezin Nietzsche, vooral over zijn vreselijke zus Elisabeth die als de beste manipuleren kon…en dat vooral na zijn dood.
Persoonlijk heb ik zeker genoten van de vele aforismen en typische Nietzsche-zinnen. In mijn eigen studietijd (Franse Taal en Letterkunde, zoals de schrijver!) heb ik destijds ook genoten van Also sprach Zarathustra en De Antichrist… En evenals de schrijver heb ik samen met een collega Frans enkele jaren geleden een tocht van een week gemaakt in en om de stad Tours in de voetsporen van onze geliefde schrijver Honoré de Balzac en dat met een van zijn romans in de hand…”Le Lys dans la Vallée”. En ja, aangebeld bij enkele huizen… , leuke ontmoetingen! “Quelle coïncidence!”
Maar heeft de schrijver het antwoord gevonden op zijn vraag? Meestal lezen we dat hij in al deze plaatsen Nietzsche niet vindt, het doet hem niks. Totdat hij op blz. 118-119 op 2200 meter hoogte de Silsersee, het Silvaplanameer en Sils 400 meter onder hem ziet blinken in de zon. “Hier, voor het eerst deze reis, VOEL ik wat hij bedoelt en ben ik op een of andere manier toch even dicht bij hem.” “De invloed van de ijle lucht wordt me hier steeds duidelijker, je ervaart aan den lijve wat Nietzsche tot lyrische hoogte dreef: “Wie de lucht van mijn geschriften weet in te ademen (…) “
Betekent deze reis dus het einde van de fascinatie? Waarschijnlijk niet!
De schrijver laat de imaginaire Nietzsche schrijven: “Beste Dennis, toen je me eenmaal ontdekt had, was het niet meer zo moeilijk me te vinden; de uitdaging is nu om me weer kwijt te raken…”
Aldus schreef Dennis.
Ik besluit met een prachtig citaat: “Nachtelijke sterrenhemel. Ach, wat een doodstil lawaai!”
Overigens, mooie cover! Met dank aan Renzo Koopmans.
VIER STERREN
Dat de schrijver een Nietzsche-kenner “par excellence” is en daardoor waarschijnlijk ook een Nietzsche-adept in hart en nieren, dat wordt alleszins duidelijk door dit boek dat bol staat met mooie en toepasselijke Nietzsche-aforismen, heel veel verwijzingen naar diens vele geschriften en met citaten en wetenswaardigheden uit de vele werken die er al over Friedrich Nietzsche geschreven zijn en door de schrijver grondig bestudeerd.
“Wat heeft Nietzsche dat maakt dat meerdere mensen ruim honderd jaar later nog steeds in vervoering van hem kunnen raken?” vraagt Adriana, de huidige bewoonster van het appartement in Turijn waar Nietzsche destijds geleefd heeft, zich af. Zij vindt het een raadsel waarom en waardoor zij zo door hem gefascineerd zijn. Na dit bezoek aan de kamer van Nietzsche in Turijn (dat hem tot zijn verbazing niks deed…) besluit de schrijver Dennis van den Broek op onderzoek uit te gaan. Hij stippelt een route uit van geboorte- en begraafplaats Röcken via Naumburg, Schulpforta en Weimar naar eindpunt Sils-Maria in Zwitserland. En stapt in de auto.
Zijn fascinatie voor Nietzsche is dusdanig dat al halverwege op weg in Duitsland Nietzsche bij hem in de auto stapt en te pas en te onpas stellingen uit zijn werken citeert… “Mensen zijn vaak hardnekkig bezig met de eenmaal ingeslagen weg, zelden met hun doel.”
Deze verhaallijn (in een lettertype bovengemiddeld (te) groot!) wordt doorgezet tot aan het eind van de zoektocht. Op zich een leuke vondst! Maar m.i. met een duidelijke verwijzing naar het eerste motto in Achter Nietzsche aan: “(…) Nietzsche is een ziekte (…). Het is overigens een bekend gegeven dat Nietzsche-vereerders doorgaan psychische problemen hebben, wel of niet latent” aldus Anacleto Verrecchia, “Zarathustra’s Ende”. En wat te denken (met een knipoog naar Also sprach Zarathustra!) van de eindzin van elk dagreisverslag: “Aldus ondervond Dennis”, “Aldus beraamde Dennis”, enzovoorts.
De hoofdverhaallijn is uiteraard de zoektocht zelf, het letterlijk in de voetsporen lopen van de grote Nietzsche zelf. En dan vooral op zoek gaan naar de fascinatie die Nietzsche op veel mensen uitoefent en waardoor “mensen soms zijn huis proberen binnen te kruipen en per se in zijn bed willen slapen.”
Zijn er eigenlijk nog wel zoveel Nietzsche-adepten zoals de schrijver? Wordt het graf van Nietzsche nog steeds regelmatig bezocht? Uit de gastenboeken in de musea weet de schrijver dat er een Koreaan is die hem steeds twee dagen voor is… De zoektocht van Dennis wordt uitgebreid naar deze mysterieuze Koreaan. Helaas niet gevonden, wel zijn sporen.
En er was nog een mysterieuze verdwijning die voor een zoektochtje zorgde. Waar was de Brie en de fles Grüner Veltliner…? Mijns inziens kreeg deze vermissing iets te veel aandacht…
Dennis van den Broek heeft in een vlotte schrijfstijl ontegenzeggelijk een mooie en interessante Nietzscheroute beschreven. Er waren enkele leuke, herkenbare ontmoetingen en vooral aan het eind heb ik genoten van de mooie wandelingen. We hebben als lezers toch weer wat meer geleerd over Nietzsche zelf en over het gezin Nietzsche, vooral over zijn vreselijke zus Elisabeth die als de beste manipuleren kon…en dat vooral na zijn dood.
Persoonlijk heb ik zeker genoten van de vele aforismen en typische Nietzsche-zinnen. In mijn eigen studietijd (Franse Taal en Letterkunde, zoals de schrijver!) heb ik destijds ook genoten van Also sprach Zarathustra en De Antichrist… En evenals de schrijver heb ik samen met een collega Frans enkele jaren geleden een tocht van een week gemaakt in en om de stad Tours in de voetsporen van onze geliefde schrijver Honoré de Balzac en dat met een van zijn romans in de hand…”Le Lys dans la Vallée”. En ja, aangebeld bij enkele huizen… , leuke ontmoetingen! “Quelle coïncidence!”
Maar heeft de schrijver het antwoord gevonden op zijn vraag? Meestal lezen we dat hij in al deze plaatsen Nietzsche niet vindt, het doet hem niks. Totdat hij op blz. 118-119 op 2200 meter hoogte de Silsersee, het Silvaplanameer en Sils 400 meter onder hem ziet blinken in de zon. “Hier, voor het eerst deze reis, VOEL ik wat hij bedoelt en ben ik op een of andere manier toch even dicht bij hem.” “De invloed van de ijle lucht wordt me hier steeds duidelijker, je ervaart aan den lijve wat Nietzsche tot lyrische hoogte dreef: “Wie de lucht van mijn geschriften weet in te ademen (…) “
Betekent deze reis dus het einde van de fascinatie? Waarschijnlijk niet!
De schrijver laat de imaginaire Nietzsche schrijven: “Beste Dennis, toen je me eenmaal ontdekt had, was het niet meer zo moeilijk me te vinden; de uitdaging is nu om me weer kwijt te raken…”
Aldus schreef Dennis.
Ik besluit met een prachtig citaat: “Nachtelijke sterrenhemel. Ach, wat een doodstil lawaai!”
Overigens, mooie cover! Met dank aan Renzo Koopmans.
VIER STERREN
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Wil
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
