Beeld en gevoel

Een goed schrijver weet met woorden een beeld te schetsen en gevoel over te brengen om zo een verhaal vorm te geven voor de lezer. Het maakt daarbij niet uit of dat verhaal fictie of feit is.
Elvira Linda is hiertoe ruimschoots in staat, zeker in deze roman.

Ze vertelt het verhaal van haar voorouders, hun leven in een chaotische tijd, de oorlogen die Spanje teisteren onder het bewind van Franco en de daarmee gepaard gaande opkomst van het communisme. Daarnaast is het een relaas van haar kindertijd en de pijn van het opgroeien in een gezin met uitgesproken karakters en ingrijpende gebeurtenissen.

Het verhaal is dus beeldend en gevoelig genoeg om te boeien en leest makkelijk door de inhoud, de opbouw en woordkeuze, mede dankzij de goede vertaling natuurlijk, een page-turner.
De beschrijvingen van het Spanje uit die tijd doet mij denken aan de manier waarop iemand als Frida Vogels ons Italië toont.

Een zevental hoofdstukken beschrijven de gebeurtenissen, karakters en het wel en wee van Elvira, haar ouders en grootouders. Zo ontrolt ze een beeld van de basis van haar eigen karakter en hoe dat gevormd is door de manier waarop het karakter van haar vader gevormd is. Het zijn niet louter de genen die kinderen maken tot wat ze zijn.

Het achtste en laatste hoofdstuk is een relaas van en rondom een voorstelling die Elvira, samen met het Linien Ensemble uitvoerde, haar vader staat daar centraal in. Maria Lindo, een lid van dit muziekgezelschap is de nicht van Elvira.

Een fijn boek om te lezen, goed geschreven (en vertaald), goed lopende zinnen en duidelijke taal. Een familie-, historische-, coming-of-age- en filosofische-roman in één boek van iets meer dan 300 pagina’s. Tussen de stukken proza staan her en der stukjes poëzie, de hoofdstukken worden voorafgegaan door fraaie tekeningen.

Een prachtige passage als voorbeeld, het is een beschrijving van het moment waarop Elvira haar moeder dierbare spullen kapot ziet gooien tijdens een nachtelijke echtelijke ruzie:

“Maar het is de toekomst die de tijd ordent, die van het leven een verhaal maakt en die ten slotte op die bewuste veelbetekenende en heftige nacht het begin van de verwijdering dateert, van een scheuring waardoor ik het volwassen leven in werd geduwd, razend en woedend, met een gevoel van spijt ook, en waardoor ik mijn zachte, kinderlijke karakter kwijtraakte en een vreemde werd, zelfs voor mezelf een onbekende .”