Ooggetuige van schoonheid en gruwelen

Op het eerste gezicht een beetje lange titel, maar als je dit indrukwekkende boek gelezen hebt besef je dat de lange titel met de schijnbare tegenstrijdigheden de lading van het boek en het beschreven onderwerp ruimschoots dekt. Naar mijn idee zou iets over geschiedenis ook nog wel in de titel toegevoegd mogen worden.

De geschiedenis van Oost-Europa komt in dit boek ruim aan de orde, als oorzaak van de beschreven ellende, maar ook als argument tegen deze ellende. Wij Nederlanders beseffen niet voldoende dat de geschiedenis in dat deel van de wereld een stuk minder overzichtelijk is dan die van ons eigen landje. Een geschiedenis die bepalend is voor het nu en bij misbruik de verschrikkelijke kanten van die geschiedenis linea recta kopieert naar het heden zoals nu in Oekraïne gedaan wordt door Rusland.

Jaap Scholten beschrijft in 314 pagina’s zijn ervaringen tijdens zijn tocht door en voor Oekraïne. Hij start het verhaal met het beschrijven van de hulp die hij gaf aan een gezin uit Kyiv dat het land wilde ontvluchten en zet gaande het boek uiteen hoe hij steeds meer betrokken raakt bij de hulpverlening in het kapotgeschoten land. Mooie verhalen van hoop en liefde, maar ook gruwelijke passages zoals het drama in Boetsja, worden zakelijk maar met toch voldoende gevoel beschreven.
Zijn ervaringen met soldaten, huisvrouwen, kinderen en huurlingen passeren de revue en laten zo de diverse facetten van de oorlog zien, mooi naast walgelijk.

Geen boek voor al te gevoelige lezers, maar een absolute aanrader voor mensen die meer willen weten dan wat de (sociale) media ons willen laten zien. Met gevoel voor de realiteit van nu en de geschiedenis van toen beschrijft Jaap Scholten de dagelijkse werkelijkheid van deze zinloze oorlog.

Een goed leesbaar boek, ondanks de aard van het onderwerp, en een aanrader voor iedereen die meer wil weten en iedereen die denkt genoeg te weten over deze oorlog.