Levendige gesprekken over sterven

Wat direct opvalt bij het ter hand nemen van dit boek, de paperback, is de foto op de cover. Een oude vrouw met een prachtige lach en wild zilver haar, Léonie van der Maesen, zesennegentig jaar oud en volledige toegerust voor de eisen van deze tijd, volop in het actieve leven. Je vindt haar verhaal op pagina honderdzesentachtig, de energie en wijsheid spat er van af.

En dat is wat mij betreft de rode draad van dit prachtige boek. Energie en wijsheid om te leven en sterven, het zijn en het niet zijn, energie om het leven te leven en de wijsheid om het niet-leven een plek hierin te geven en te accepteren, ondanks tegenslag en ziekte.

Eenenveertig korte interviews, alle op een gelijke manier opgezet, beginnend met een kort levensverhaal van de geïnterviewde. Vragen over geloof, hoop en liefde, schuld en boete, angst en vertrouwen, ziekte en gezondheid, succes en falen. Stuk voor stuk prachtig en zeer indrukwekkend.

De gesprekken stonden reeds in de Volkskrant, maar ook voor lezers van deze krant is het een prachtige verzameling verhalen en lessen om nogmaals tot zich te nemen. Ik heb er mateloos van genoten en waanzinnig veel van geleerd.

Fokke Obbema is tot de interviews gekomen vanuit zijn eigen ervaring met de dood, hij overleefde een hartstilstand dankzij geluk en juist handelen van anderen. In een kort voorwoord en zeer uitgebreide epiloog c.q. samenvatting verhaalt hij over deze gebeurtenis en de hieruit voortgekomen motivatie zijn schrijftalent op deze manier toe te passen.

Een absolute aanrader, beslist geen zware kost, goed geschreven en bijzonder verrijkend, zeker ook dankzij de prachtige fotoportretten van Stephan Vanfleteren.

Eigenlijk gaat het in dit boek helemaal niet over de dood zelf, maar wordt zittend in het venster van de dood gekeken naar het leven dat buiten plaatsvindt.