Scandinavisch thrillerrecept

De ingrediënten voor deze thriller zijn herkenbaar voor de Scandinavische thriller. Zo is er sprake van getroebleerde politieagenten. Één is slachtoffer, één is dader. Daarnaast wordt er, vooral aan het begin van het verhaal, niet veel weggegeven over de karakters zodat er verderop in het verhaal steeds weer wat verrassende elementen het verhaal in komen.

De hoofdpersoon, Signe, is getraumatiseerd door iemand die dichtbij haar staat. Iemand waar ze vaak mee wordt geconfronteerd. Ze heeft er met niemand over gepraat, maar kan er op den duur niet meer omheen. Het trauma haalt haar in op een manier waarop ze het zelf niet had bedacht.

Daarnaast is er (natuurlijk) sprake van een mysterieuze moord. In het begin van het boek lijkt het al snel duidelijk wie de moord op zijn geweten heeft. Ook een paar actuele thema's passeren de revue. Denk bijvoorbeeld aan rechts-extremisme. Dit is knap van de schrijvers: hierin herkent men hun achtergrond als journalist. Het is voor de lezer niet vervelend - al lezend kom je gewoon op een lichtvoetige manier wat te weten over dit onderwerp, net als over slachtoffer worden van een #metoo. Deze gevoelige materie wordt dichtbij gebracht door het uitdiepen van het karakter van het personage Signe.

Omdat blijkt dat ze verkeerd zitten met de eerste echte verdachte, komt er een heel duidelijke plottwist in het verhaal. Dit is een ander Scandinavisch ingrediënt: men maakt het spannend door ineens een heel ander perspectief op het verhaal te geven. Ook een bekend ingrediënt, maar daardoor niet minder smaakvol.
Ik had graag nog meer van deze plottwisten gezien. Dit had het verhaal wat meer cachet gegeven en wat minder voorspelbaarheid.

Verderop in het verhaal merk je als lezer dat de schrijvers naar de afronding toewerken. Dit is niet irritant, maar voor de oplettende lezer ook wat kort door de bocht.
De uiteindelijke ontknoping is voor iedere lezer anders te ervaren. De één zal het een deceptie vinden, de ander zal verrast zijn. Voor mij was het niet ondenkbaar, maar wel goed gevonden.

Dit boek is zoals een goede maaltijd: leuk om een keer te lezen, maar teveel kunstgrepen maakt het niet perse lekkerder. Een middenmoter, die door de goede leesbaarheid en het vlotte plot een voldoende haalt.