Oer Britten

Bij wijze van experiment sluiten Silvie en haar ouders zich bij een drietal archeologiestudenten en hun professor aan, die de zomer doorbrengen in Northumberland. Onder leiding van de professor proberen ze daar, in het kader van ‘experimentele archeologie’, in en van de natuur te leven. Silvie’s vader is in het dagelijks leven buschauffeur met als grootste hobby archeologie en geschiedenis van de IJzertijd met de focus op het leven van de Oerbrit. Haar vermoeide moeder is caissière in de plaatselijke supermarkt; ze heeft weinig interesses naast het slaafs tevreden stellen van haar man.
Gehuld in ruwe tunieken en zelfgemaakte mocassins van dierenhuiden, en gewapend met een fourageerhandboek, verzamelen de vrouwen overdag eetbare planten, knollen, bessen en paddenstoelen en gaan de mannen op jacht. Het gebrek aan hedendaags comfort wordt in het begin met de nodige humor beschreven maar is te verdragen door het verblijf in de idyllische omgeving (mooie natuurbeschrijvingen) en het stralende zomerweer. Gaandeweg het verhaal wordt de sfeer grimmiger; het gebrek aan slaap, fatsoenlijke maaltijden en simpele verzorgingsmiddelen als tandpasta, zonnebrandmiddel en pijnstillers beginnen hun tol te eisen. De onderlinge verhoudingen binnen de groep verschuiven ook langzaam. Silvie’s vader ontpopt zich als een tirannieke man die geregeld racistische uitspraken doet en zich steeds vrouwonvriendelijker opstelt. Dat gedrag rechtvaardigt hij vanuit zijn visie dat het experiment draait om authenticiteit: het leven van de Oerbrit moet gedurende die zomer zoveel mogelijk benaderd worden. Silvie’s moeder brengt de hete dagen hangend boven de kookpot door en gaat de confrontatie met haar man uit de weg. Daarmee geeft ze hem de ruimte om de grenzen van zijn ‘authentieke experiment’ nog verder uit te rekken. Silvie durft hem ook niet tegen te spreken; alleen in gedachten durft ze tegen hem in opstand te komen. Het rebelse gedrag en de openlijke repliek van de slimme studente Molly op de steeds absurder wordende experimenten is een genot om te lezen. Haar aanwezigheid is een steun en brengt Silvie in vervoering maar ook in gevaar. Als de mannen klaar zijn met oorlogje spelen en de geestwering gebouwd is (een palissade met daarop bij de plaatselijke slager verkregen koeien- en schapenschedels want voorouderlijke waren niet voorhanden) het plan opvatten om een ritueel offer te brengen loopt het experiment helemaal uit de hand.
Erg goed geschreven en bijna niet aan de kant te leggen boek. Ik vind hem goed voor 4 sterren.