Philip Kerr is erin geslaagd om met dit vervolg op De een van de ander een waardige (vermoedelijke) finale te schrijven van zijn vijfdelige Bernie Gunther serie.
Het Argentinië van Perón in 1950 en het Berlijnse milieu rond 1932 worden met grote historische nauwkeurigheid beschreven. Ook in het nawoord van de auteur wordt de historie kort aangekaart.
In het Zuid-Amerikaanse toevluchtsoord voor (ex-) Nazi’s en Joodse vluchtelingen zet Bernie - gechanteerd door de invloedrijke en wrede geheime politie - zijn speurwerk voort naar onopgeloste moorden uit het Berlijn rond 1932.
Hij stuit daarbij op een zeer onfrisse situatie in het binnenland van Argentinië.
Het bestaan van het zogenaamde Richtlijn Elf is pas sinds 2005 officieel door de regering erkend. Ook de verdwenen Nazi-miljoenen uit de Zwitserse banken lopen als een rode draad door dit weer pakkende en leerzame boek van Kerr.
De hoofdstukken voeren de lezer afwisselend naar (voornamelijk) Buenos Aires en Berlijn. De overgangsfase van de Weimar Republiek naar de Hitler-dictatuur via de ogen van 'Kommissar' (en later privédetective) Gunther wordt trefzeker geobserveerd.
Op een Chandlerachtige manier probeert de hoofdpersoon zich in allerlei Nazi-kringen in beide landen staande te houden, dus de nodige cynische humor ontbreekt ook nu niet.
De Argentijnse hoofdstukken geven je behalve een hernieuwde kennismaking met enkele Nazi-kopstukken uit Kerrs vorige thriller ook een boeiend beeld van de joodse gemeenschap, de hofcultuur bij Evita Perón, en enkele uitwassen tijdens deze neo-fascistische periode.
Jammer, dat Bernie ons hiermee waarschijnlijk ontvalt, maar Philip Kerr zal ongetwijfeld nog een andere spannende thriller schrijven.