wisselend fascinerend

Knausgard heeft - zoals ook al bleek uit zijn "Mijn Strijd' serie een fascinerende bijna hypnotiserende stijl van schrijven waardoor je meegetrokken wordt in het het boek. Mooi is in dit verband de wurgslang in het verhaal die de hoofdpersoon net zo figuurlijk 'in de greep houdt' als dit boek het met de lezer doet.
Maar er waren ook hele gedeeltes met een wat filosoferende beschouwende stijl waardoor de aandacht bij mij af en toe verloren raakte.
Wel voor mij persoonlijk soms herkenbare puberale situaties die eigen herinneringen deed opgeroepen.
Kortom prachtig fascinerend maar ook (te) veel zijpaden