Dappere maar tweeslachtige poging tot vermenging van feit en fictie

Ik ben dit boek gaan lezen na het lezen van Frits van Oostroms boek Stemmen op Schrift en met name zijn boek over 'De Reynaert'. Ik was benieuwd of de historische fictie in dit boek in staat zou zijn de hiaten in onze kennis over wie de werkelijke schrijver van De Reynaert was en wie of wat Madoc daadwerkelijk was, op een weliswaar fantasievolle maar ook aanspreekbare manier in te vullen dan wel context te geven. Het resultaat is wat mij betreft wat tweeslachtig: enerzijds een vlot geschreven raam-in-raamvertelling waarin de historicus achter de schrijver duidelijk te herkennen is, bijvoorbeeld met de op zich boeiende beschouwingen over de ontwikkeling van een feodale samenleving naar een waarop de emancipatie van steden en hun burgers een steeds grotere stempel ging drukken, of bijvoorbeeld over het maken van perkament en het met in onze ogen primitieve en omslachtige karwij van schriftelijke vastleggingen. Anderzijds het tamelijk schematische en welhaast clichématige verhaal over de hoofdpersoon waarin alle beelden die we van de middeleeuwen hebben, onder meer door films en TV-series, aan de orde komen: de stank en de viezigheid, de hypocriete en corrupte clerus, het kindermisbruik door geile monniken, de bloedige veldslagen en tweegevechten, ketterij en inquisitie en zowel de hoofse lyriek als de religieuze mystiek, dit alles gelardeerd met de filosofische gedachtes én amoureuze verwikkelingen van deze hoofdpersoon. Het lijkt erop dat de schrijver heeft geprobeerd om zoveel mogelijk aspecten van de middeleeuwen te verbinden aan het wel en wee van deze hoofdpersoon. Een dappere maar ook een nogal geforceerde onderneming mijns inziens. Daarom 3 sterren.