Betoverend

In prachtige beeldende zinnen zet Doerr het verhaal neer van David Winkler, een stille man die al van jongs af aan is gefascineerd door sneeuwkristallen en dromen heeft die lijken uit te komen. Hij wordt verliefd en samen met deze Sandy krijgt hij een dochtertje, Grace. Wanneer hij droomt dat Grace tijdens een overstroming verdrinkt, verlaat hij zij gezin en reist letterlijk naar de andere kant van de wereld, in de hoop zo de toekomst voor te zijn.Hij komt uiteindelijk terecht op een eiland in de Caraïben. Vandaar schrijft hij brieven aan zijn vrouw, maar zij vergeeft hem niet en stuurt zijn brieven retour. 25 jaar later keert hij terug. Is Grace nog in leven? Heeft zijn vrouw Sandy hem vergeven?
Vanaf het begin word je door Doerr het verhaal ingezogen. In prachtig proza vertelt hij het verhaal van deze heel gewone man. Hij schrijft in fascinerende, dromerige observaties en laat je het hele verhaal door anders naar dingen als water en sneeuw, de hitte van het tropische eiland en de ijselijke kou van de onderzoekshut in Alaska, maar ook de natuur in zijn geheel en mensen in het bijzonder kijken. Het verhaal kroop bij mij onder mijn huid, je blijft er over nadenken, mede door de vele innemende personages die Winkler op zijn reis tegenkomt en die je in je hart sluit, want David zelf is niet echt een persoon waar je je mee vereenzelvigd. Zijn keuzes staan vaak wat ver van je af, maar je begrijpt wel waarom hij doet wat hij doet. Uiteindelijk vind hij de moed om de waarheid onder ogen te zien.