Overleven in de onherbergzame Pyreneeën

In deze roman krijgt de lezer vanuit een helikopterview inzicht in hoe verschillend (jonge) mensen omgaan met angst en onzekerheid. Een groep kinderen, variërend in leeftijd van een jaar of tien tot zestien, moet zich staande zien te houden in het ruige, verraderlijke berggebied van de Pyreneeën, waar het meedogenloze winterweer hen teistert. Ondanks intense kou, honger en eenzaamheid proberen ze met admirabele moed en veerkracht vast te houden aan de hoop op redding.

Gaandeweg leer je de personages beter kennen, ontdek je in welk milieu ze zijn opgegroeid en hoe ze bij de groep verzeild zijn geraakt. Hun verschillen in karakter en geloofsovertuiging botsen vaak en de gemoederen lopen steeds meer op. Hoe langer ze met elkaar opgescheept zitten, hoe meer de uitputting, moedeloosheid en rivaliteit toenemen, hetgeen treffend wordt weergegeven.

Helaas zijn er ook mindere kanten aan dit boek. Allereerst komt de verteltrant af en toe wat kinderlijk over. Verder is het continu switchen tussen de vertelperspectieven (binnen dezelfde alinea) nogal storend, evenals het regelmatig van de hak op de tak springen. Daardoor vormt het verhaal geen vloeiend geheel, maar voelt het als losse stukjes die aan elkaar gelijmd zijn. Daarnaast gebeuren er dingen die op bepaald gebied wel erg ver gaan.

‘Winterkinderen’ - dat ook geschikt is voor young adults - is een oorlogsroman over vindingrijkheid, dapperheid versus wanhoop, doorzettingsvermogen en overlevingsdrang. Ontroerend en bij tijd en wijle spannend.