Aangrijpend relaas over Amerikaanse leprakolonie!

Het is moeilijk voor te stellen, maar decennialang, tot ver in de vorige eeuw, was er in de Amerikaanse staat Louisiana een leprakolonie waar patiënten gedwongen in afzondering leefden. Hoewel men al in de jaren twintig wist dat de ziekte lang niet zo besmettelijk was als werd gedacht, werden de leprozen vanwege het heersende stigma veroordeeld tot verbanning naar dit oord. In dit boeiende verhaal word je, door de ogen van een rijke vrouw, een blik gegund in hoe het er destijds achter deze ‘gevangenismuren’ aan toe ging, een plek waar leprapatiënten buiten de maatschappij werden geplaatst, maar er tegelijkertijd bescherming vonden tegen alle vooroordelen.

De schrijnende taferelen binnen de kolonie - patiënten die nooit bezoek of brieven ontvangen, zwerende wonden, misvormingen, ernstig zieken en begrafenissen - laten je hart niet koud, evenals de onbeschrijfelijke moed van velen om er ondanks hun uitzichtloze situatie toch iets van te maken.

De dagelijkse medische taken en diverse experimentele behandelingen die men toepaste om uiteindelijk een geneesmiddel te vinden, dooraderen het verhaal, waarin je de passie van de artsen en verpleegsters proeft voor hun werk en de liefde voor hun medemensen. Interessant ook om te zien hoe ver de wetenschap zich in de jaren twintig ontwikkeld had en hoeveel men al over de ziekte wist.

‘Het licht van gevallen sterren’ is een prachtige historische roman, waarvoor de schrijfster gedegen onderzoek heeft gedaan. Het belicht een onbekend stukje uit de recente geschiedenis en vertelt een aangrijpend relaas over weggerukt worden uit het alledaagse leven, rouw, wanhoop versus hoop en levensveranderende vriendschappen die het waard blijken te zijn om niet op te geven. Beslist een leestip!