Ik heb het boek “Vierkant van wraak; door Pieter Aspe” gelezen. Het boek is verschenen in 1995 en heeft een prijs ontvangen samen met alle andere werken van Aspe. In 2010 kreeg Aspe de Hercule Poirot Oeuvreprijs voor zijn gehele collectie boeken.
Pieter Aspe is de pseudoniem waaronder de auteur schrijft, zijn echte naam is Pierre Aspeslag en is geboren te Brugge op 3 april 1953
Aspe schrijft misdaadromans waaronder de Aspe reeks zelf het bekendste is, deze reeks heeft als belangrijkste personages inspecteur Pieter Van In en substituut Hannelore Martens. Ze komen in de verhaallijn telkens voor schijnbaar onoplosbare misdaden te staan in de stad Brugge met daarop enkele uitzonderingen. In het boek “Vierkant van wraak” ontstaat de relatie tussen Hannelore en Pieter. Naast de Aspe reeks heeft Aspe ook enkele jeugdboeken op zijn naam staan, zoals “Bloedband” etc.
Het boek dat ik gelezen heb begint met een verdachte inbraak bij de juwelierszaak van Ghislain Degroof, er is ingebroken maar er is echter niets gestolen maar de juwelen werden opgelost in een zuur dat in het vakjargon koningswater genoemd wordt. Daarnaast is de kluis opgeblazen en vindt men een papiertje met een vreemd raadsel. Van In moet uiterst voorzichtig tewerk gaan want Ludovic Degroof(de rijke grootvader in de familie) wil geen media betrekken. Van In wordt bij het onderzoek gesteund door Hannelore, een van de weinige substituten die willen zien wat er in het veld gebeurd. De zaak wordt na een tijdje geklasseerd, maar na de ontvoering van de kleinzoon van Ludovic worden Van In en Hannelore, die ondertussen een relatie hebben, erbij geroepen om de situatie op te lossen. Meteen blijkt dat er een verband is met de inbraak want hetzelfde raadsel wordt teruggevonden in de losgeldbrief aan de familie Degroof. Van In heeft zich gedurende het hele onderzoek zich beziggehouden met onderzoek naar de achtergrond van de familie Degroof en komt heel wat te weten. Na een gesprek met Ludovic wordt het duidelijk dat het om een wraakactie gaat over iets wat jaren geleden gebeurd was: Ludovic was getrouwd met de vriendin van zijn beste vriend, het was dan ook een gearrangeerd huwelijk. Die vriend Aquilin had een heel complot op poten gezet om wraak te nemen op Ludovic omwille van deze gedwongen trouwpartij. Aquilin heeft echter een andere identiteit aangenomen waardoor men denkt dat hij dood is en hij en Daniel waarvan hij denkt dat het zijn kleinzoon is voeren het plan foutloos uit tot het moment dat Auilin overlijdt door de ouderdom waarna het plan om zich te wreken in duigen valt. Later blijkt dat Daniel niet de zoon van Aquilin, en dat en dat er een zeer moeilijk uit te leggen misverstand is in de familie. De rijke Ludovic die eerst dacht dat hij nergens nog last van zou hebbe wordt gearresteerd voor incest, hij verkrachtte een van zijn dochters en daaruit kwam Daniel voort. Men kwam dit te weten doordat Daniel een ziekte had die enkel voorkwam door incest.

Het verhaal volgt voornamelijk inspecteur Van In en substituut Hannelore Martens, daarnaast wordt er soms gewisseld naar de misdadigers. Het boek kent een personele hij verteller wat dat wisselen makkelijk maakt en je je toch betrokken voelt. Je krijgt van overal informatie toegestopt in het verhaal, maar de verhaallijn is zo opgebouwd dat je het motief pas helemaal op het einde van het verhaal te weten komt. In het boek probeert de auteur denk ik enkele vooroordelen omtrent homoseksuelen te doorbreken, zo komt in elk boek van de reeks agent Versavel voor die voor de mannen is. Dat Versavel homoseksueel is wordt niet onmiddellijk duidelijk, hieruit blijkt dat Aspe wil duidelijk maken dat deze mensen ook gewoon functioneren in de maatschappij. Aspe gebruikt tijdens de gehele reeks dezelfde thematiek en verhaalsopbouw, zijn boeken zijn niet per se voor de hardcore thrillerfan, maar toegankelijk voor iedereen. Zijn boeken zijn makkelijk te lezen door het ontbreken aan moeilijke zinsbouw en moeilijke woorden, tevens is de sterke verhaallijn zeer toegankelijk. Persoonlijk vind ik thrillers meestal slecht en lees ik sciencefiction, maar voor Aspe boeken te lezen wil ik altijd wel tijd maken.

Ikzelf vond het boek redelijk goed, ik ben een hardcore sciencefictionfan en dat genre wordt weleens gekleineerd binnen de literatuur, ik probeer echter ook open te staan voor andere genres zoals thrillers. Meestal vind ik thrillers redelijk saai, te voorspelbaar, maar het ontbreken van een motief en de vlotte schrijfstijl van Aspe doen je smachten naar het einde waardoor je het boek al na enkele uurtjes achter de rug hebt en denkt dat je jezelf weer eens heerlijk hebt vermaakt en geen televisie hebt gekeken. Het boek stimuleert je om zelf vooruit te denken en zelf de plot proberen te achterhalen, als je dat kan dan is een boek bijna compleet naar mijn mening. Als ik een boek lees wil ik een plot zien waarover ik tijdens het lezen vlot kan fantaseren en waar ik een eigen vervolg aan kan naaien. Dat is dan de reden dat ik graag sciencefiction lees en voorspelbare thrillers liever als wc-papier gebruik dan als leesmateriaal.
Om te besluiten zou ik het boek met één woord willen beschrijven: super.