Lezersrecensie
Nederland in 1969
U heeft het hierboven al gelezen: voor de wereldtentoonstelling van 1970 in Osaka (Japan), kreeg fotograaf Eddy Posthuma de Boer opdracht om het Nederland van de late jaren zestig vast te leggen.
Zijn foto's vindt u terug in dit boekje uit 2011. Opgesierd met commentaren van Jan Mulder, citaten uit de troonrede van 1969, en een voorwoord van dichter Remco Campert.
Posthuma de Boer's fotos tonen in hun grote meerderheid anonieme Nederlanders. In hun beroep, op school, of bij een andere gelegenheid. Soms zijn deze fotos spontaan, vaak zijn ze geposeerd. Wat er vooral in doorklinkt is zelfbewustzijn.
Het Nederlandse landschap komt er bekaaid af, maar de weinige fotos hiervan zijn heel goed.
Zoals die van een polder in Noord Holland; Jan Mulder schrijft erbij, dat dit landschap in 1969 nog niet "duurzaam was verpest" door een "windmolenpark met turbines van 180 meter hoog".
Het laatste brengt ons bij de voornaamste charme van dit boekje: het voert u terug naar 1969.
Een ' aha' voor hen die toen al bewust in Nederland woonden; een leuke kennismaking voor hen die er toen nog niet waren.
Zijn foto's vindt u terug in dit boekje uit 2011. Opgesierd met commentaren van Jan Mulder, citaten uit de troonrede van 1969, en een voorwoord van dichter Remco Campert.
Posthuma de Boer's fotos tonen in hun grote meerderheid anonieme Nederlanders. In hun beroep, op school, of bij een andere gelegenheid. Soms zijn deze fotos spontaan, vaak zijn ze geposeerd. Wat er vooral in doorklinkt is zelfbewustzijn.
Het Nederlandse landschap komt er bekaaid af, maar de weinige fotos hiervan zijn heel goed.
Zoals die van een polder in Noord Holland; Jan Mulder schrijft erbij, dat dit landschap in 1969 nog niet "duurzaam was verpest" door een "windmolenpark met turbines van 180 meter hoog".
Het laatste brengt ons bij de voornaamste charme van dit boekje: het voert u terug naar 1969.
Een ' aha' voor hen die toen al bewust in Nederland woonden; een leuke kennismaking voor hen die er toen nog niet waren.
1
Reageer op deze recensie