Verfrissend en origineel

Ik was heel benieuwd naar dit boek, vooral omdat ik het heel cool vond om eens te lezen over een apocalyptisch boek dat zich in Amsterdam afspeelt, in plaats van de Verenigde Staten, wat toch meestal het geval is. Amsterdam is echt een beetje mijn thuis en ik ken het heel goed, dus daarom voelde het verhaal meteen heel dichtbij.

Het boek zit bomvol diverse personages. Dit is natuurlijk hartstikke goed, want het weerspiegeld onze samenleving, en al helemaal die van Amsterdam, de stad die bekend staat om diversiteit. In het begin moest ik er echter wel aan wennen. Ik vond het een beetje onrealistisch dat in de eerste paar hoofdstukken álleen maar diverse personages werden geïntroduceerd. Natuurlijk kan dit in het echt ook zo zijn, maar de kans leek me gewoon niet zo groot dat een autistisch meisje een zus heeft die transgender is én een drugsverslaafde moeder. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, het kán natuurlijk, maar ik had een beetje het gevoel alsof alle personages opeens divers waren.

Gelukkig kwam die balans later helemaal goed en vond ik het verhaal stukken realistischer. Ik vond het heel interessant om te lezen uit het perspectief van een autistisch meisje, vooral ook omdat de auteur zelf autistisch is. Dit maakt Denise een stuk betrouwbaarder vond ik.

Sowieso is het verhaal heel realistisch en geloofwaardig gebracht. Het speelt zich af in het jaar 2035 en is zodanig dichtbij dat je merkt dat het leven eigenlijk niet heel veel verschilt van het onze. Alleen heeft iedereen een soort apparaat, tabs genoemd, wat me deed denken aan een Apple watch en waar ze mee communiceren. Voor de rest is alles qua technologie niet heel anders dan het onze. Mede doordat het zo ‘dicht’ bij onze tijd afspeelt kon ik me goed inleven in de emoties van Denise en de andere mensen aan boord.

En de personages die ik niet mocht om bepaalde redenen, kon ik op een bepaalde manier begrijpen door hun beweegredenen. Iedereen wil zoveel mogelijk familieleden aan boord van het schip krijgen maar dat gaat nu eenmaal niet, en dat was heel frustrerend.

Al met al was dit boek heel realistisch en origineel bedacht, maar miste ik soms nog wel wat meer actie. Daarom las het boek niet zo snel weg soms, want in sommige delen gebeurde er nou eenmaal niet zoveel. Verder vond ik het heel tof om te lezen, en zou ik het helemáál geen probleem vinden als hier een vervolg op geschreven zou worden. Dat zou namelijk genoeg potentie hebben denk ik.

Op de rand van het niets krijgt van mij vier sterren!