Positieve, maar naïeve Hope

In 'Licht camera liefde' van Holly Smale maken we kennis met Hope Valentine. Hope is de jongste van vier kinderen en dochter van een wereldberoemde actrice en regisseur. Omdat ze nog geen zestien is, mag ze van haar ouders nog niet in de spotlights terechtkomen. Hope kan hier dan ook niet op wachten en kijkt reikhalzend uit naar haar acteercarrière. Iets waar ze ook heel erg hard naar uitkijkt is de ware liefde vinden. Op een dag ontmoet ze Jamie en hij kan wel eens de ware zijn...

Toen ik het boek in mijn handen had, was ik direct verkocht door de kaft. Het is een heel vrolijk boek en dit was ook in het boek terug te vinden. Niet alleen de pagina's, maar ook de inhoud van het boek zijn heel fleurig. Hope is een optimist en ziet alles door een roze bril. Ze staat heel positief in het leven en ziet de negatieve dingen niet. In het begin van het boek kwam dit leuk over, maar naarmate het boek verder vorderde ergerde ik er me steeds meer aan. Hope is bijna zestien, maar komt in dit boek meer over als een tienjarige. Haar acties zijn redelijk kinderlijk en in haar gedachtegang is ze niet volwassenen. Ik weet niet of de schrijfster een personage wou creëren die heel naïef overkomt, maar voor mij mocht het wat minder.

Het einde van het boek vond ik dan wel goed. Je merkt dat Hope doorheen het boek een groei doormaakt in haar personage. Ze leert veel en er verdwijnt een beetje van het optimisme waardoor we de echte Hope leren kennen. Het personage op het einde, was meer hoe ik me Hope zou willen voorstellen.

Ik ben heel benieuwd naar de andere boeken. Deze gaan over de broer en zussen van Hope dus het zijn totaal andere karakters. Ik hoop dan ook dat de personages beter uitgewerkt zullen worden. Het zelf verhaal is dan ook wel leuk geschreven en het leest super vlot. Holly Smale schrijft goede boeken en ik wil haar volgende boeken zeker een kans geven.