Recensie: Villa Toscane

Villa Toscane, dan denk ik meteen aan vakantiegevoel, warme temperaturen en prachtige landschappen. Het verhaal begint namelijk in het mooie, zuiderse Toscane in Italië waar iedereen toch wilt wonen en genieten van het leven. De hoofdpersonages worden voorgesteld als twee levensgenieters die verhuisden naar Toscane, weg van het gehaaste leven. Ik was meteen verkocht en voelde de sfeer van Italië over me heen komen.

Het boek “Villa Toscane” is geschreven door Linda van Rijn, een Nederlandse schrijfster van literaire thrillers. Door haar achtergrond in de reisbranche en haar kennis over mooie bestemmingen, staat het thema met vakantie gaan centraal in haar boeken, dit kan zowel verwerkt zijn in het verhaal als in de plaats waar het verhaal zich afspeelt. Dat vakantiegevoel werd goed overgebracht, ik kon me de Italiaanse sfeer volledig indenken wat me zeker een aangenaam gevoel gaf. Voor Heleen en Carlo Marino zal eindelijk een langgekoesterde wens in vervulling gaan. Ze verhuizen naar Italië, Toscane waar ze een oude boerderij ombouwen in een agriturismo, een soort van Bed and Breakfast. Ze droomden hier al jaren van, als Carlo zijn job kwijtraakt bij de bank besluiten ze deze droom waar te maken. Bovendien was de keuze om naar Italië te trekken snel gemaakt omdat Carlo Italiaanse roots heeft. Ze werden met open armen in Italië ontvangen en konden rekenen op de steun van familie. Hun kinderen Florian en Sophia hebben zich al snel ingeburgerd in het dorp en in hun school. Na een langen periode verbouwen en investeringen doen, kunnen ze eindelijk hun eerste gasten ontvangen. De agriturismo is al snel een succes, toch voor de buitenlandse toeristen op één Italiaanse vrouw na die zich wat vreemd gedroeg volgens Heleen. Verder genieten de Marino's van hun leven in Italië en alles lijkt wel in hun plooi te vallen, ze voelen zich volledig thuis in Toscane, wat misschien toch wat verdacht is voor een thriller.
Een thriller zou geen thriller zijn als er geen situatie in verwerkt zit dat angst en onzekerheid opwekt, ook in Toscane krijgen de Marino's te maken met onverwachte gebeurtenissen waardoor het prachtige leven sneller voorbij lijkt te zijn dan gedacht. Er lijkt eindelijk wat spanning in te komen. Een gruwelijk tafereel doet de Marino's opschrikken, ze krijgen het gevoel dat iemand het op hen gemunt heeft. Door hun gedachten ging wel het beeld van de Italiaanse vrouw die verbleven had in de agriturismo en zich ietwat vreemd gedroeg, maar het was niet echt een sterk argument. De politie vindt het ook niet erg genoeg om in te grijpen totdat een verschrikkelijke gebeurtenis de Marino's nog een keer door elkaar schudt waardoor de agriturismo op zen kop stond. Op dit moment kon ik een koude rilling toch niet tegenhouden. Een grote politieactie wordt opgezet. Plots vallen de puzzelstukjes bij elkaar waardoor een verzwegen verleden van Carlo de rode draad wordt doorheen het verhaal. Op dit moment neemt de spanning eindelijk toe. De spanning wordt naar het einde van het verhaal toe opgebouwd waardoor het op het eerste gezicht een roman lijkt te zijn, wat zeker ook aangenaam leest door de vlotte schrijfstijl van Linda Van Rijn. Bovendien vind ik het niet erg om eerst te lezen over hoe ze hun leven in Toscane opbouwen dat een groot deel van het verhaal inneemt. Ik ben niet meteen de grootste thrillerfan waardoor ik het ook wel fijn vindt om allemaal positieve gebeurtenissen te lezen dan meteen in een angstaanjagende thriller terecht te komen met moorden en misdaden.
Of dit boek nu de naam van literaire thriller waard is, kan ik als lezer niet echt over concluderen denk ik. Toch vind ik dat voor thriller er wat weinig spanning in verwerkt zit en sommige situaties waren te voorspelbaar. Je komt dus niet meteen op het puntje van je stoel te zitten, daarnaast is de spanning wel goed verwerkt in het verhaal. Het woordje literair is ook niet echt helemaal op zijn plaats. Ze maakt namelijk geen gebruik van complexere zinsbouw of bijzondere woorden die het boek toch een literaire touch zouden geven. Het verhaal is bovendien ook oppervlakkig met voorspelbare momenten. Verder zijn de personages ook helemaal niet diep uitgewerkt waardoor de personages je niet meetrekken doorheen het verhaal. Anderzijds, maken literaire schrijvers graag gebruik van typische thrillerelementen zoals moorden, misdaden en verdwijningen die Linda Van Rijn ook graag verwerkt in haar boeken.

Villa Toscane is zeker een boek dat me ligt want het was voor mij een goede combinatie tussen het beschrijvende aspect van een roman en het spannende aspect van een thriller. Tegelijkertijd mocht er wel wat meer spanning inzitten om er een echte thriller van te maken. Het is dus geen aanrader voor grote thrillerfans.