Gebrek aan diepgang

Als psychiater Liam Sandberg met zijn gezin na een weekend Limburg weer thuiskomt in Amsterdam, ligt er een afstandsbediening op tafel waaraan een briefje zit met de woorden "play". Ze zijn nieuwsgierig en starten de opnames. Hieruit blijkt al snel dat de familie het afgelopen jaar 24/7 is gefilmd door 17 camera's in verschillende kamers van het huis. Liams eerste reactie is om de zaak tot op de bodem door de politie uit te laten zoeken, maar zijn vrouw Evi voelt er weinig voor om hun levens op de schop te gooien. In eerste instantie laten ze het er dan ook bij zitten, totdat Evi door een voorval in het ziekenhuis beland. Brigadier Isabella Neri is net terug van haar ziekteverlof en wordt door haar leidinggevende aan het werk gezet met een stapel papierwerk van oude zaken. Via een oude zaak vindt ze echter een aanknopingspunt om zich in het onderzoek van de familie te mengen.

De vaart van het verhaal heeft de juiste koers te pakken. Zonder een teveel aan poespas weet de auteur toch een fijne ambiance te omschrijven waardoor je meteen weet in welk gedeelte van Nederland die bepaalde passage zich afspeelt. De tensie van het boek moet het vooral hebben van onopgeloste raadsels en de psyche van de personages, maar soms voert de auteur de spanning nog wat op door in te zetten op zogenaamde 'slasher'- elementen. Er vliegen je geen afgehakte ledematen om de oren, maar bloederige details worden niet vermeden.

De auteur maakt het zijn lezers nergens moeilijk en zorgt met zijn vlotte schrijfstijl voor een verhaal dat lekker voortkabbelt en een dosis nieuwsgierigheid bij zijn lezers ontwikkelt. Dit is belangstelling over verledens en gebeurtenissen van vroeger, maar ook nieuwsgierigheid naar huidige emoties. Het niveau haalt echter nergens de kwaliteit waarbij deze verlangens ook daadwerkelijk worden gevoed. De ingrediënten voor een spannende thriller a la 'Big Brother meets Saw' zijn ruimschoots aanwezig, maar toch lukt het van Beek niet om door te dringen.

Waarschijnlijk zou De Honger als film binnen korte tijd een gigantische kaskraker zijn, maar het gemis aan diepgang van de personages in het schrijfwerk is toch een flinke stoorzender. De personages zijn leuk neergezet en hebben allemaal hun eigen karaktereigenschappen. Zo is Yana een leuke en spontane meid die met typische tienertrekjes echt haar mannetje wel staat. Liam heeft in zijn verleden in Afhanistan iets meegemaakt waardoor hij een bepaalde denkwijze hanteert en je raakt nieuwsgierig naar het hoe en waarom hierachter. Isabella leeft niet op goede voet met haar ex-man omdat er iets is gebeurd waardoor ze door haar werk op verplicht verlof is gezet en nog niet volledig mag meedraaien. Deze eigenschappen zorgen dat de personages elk uniek en interessant zijn, maar er blijven te veel "ietsen" aanwezig. De antwoorden op de raadsels worden slechts beknopt ontsluierd en dit geeft niet het voldane gevoel waar je na het beëindigen van een boek op hoopt. De auteur geeft gelukkig wel een rasechte plotwending die toch weer een deel goed maakt. Alleen is de uitwerking hiervan ook weer niet op het niveau dat je na deze conclusie verwacht..

De Honger heeft een origineel onderwerp en een spanningsboog dat zich op een fijne manier naar een explosief eind toewerkt. Hiermee bindt van Beek waarschijnlijk al een boel lezers aan zijn boeken. De uitwerking van de personages is echter een gemis in het verhaal. Het voldane gevoel na het dichtslaan van het boek blijft achterwege. Een uitgebreidere uitwerking aan de verledens had het boek een niveau hoger kunnen tillen.