Het pas gelijmde hart krijgt wederom klappen de verduren...

Als er in het bos het lijk van een studente wordt aangetroffen, lijkt de moordmethode veel weg te hebben van zaken van jaren geleden. De dader die toentertijd voor de moorden is opgesloten, beweert onschuldig te zijn en wil het oude politiekorps van Grant County laten boeten...

Sara Linton is altijd de overkoepelende factor tussen de verschillende reeksen geweest en hierdoor zijn alle boeken eigenlijk als een lange slang met elkaar verbonden. Slaughter is goed in vlechten en dat bewijst ze maar weer eens met Verzwegen. Terwijl ze haar personage Sara door moeizame herinneringen laat worstelen, speelt ze ook een gemeen spelletje met de gevoelens van haar lezers. Vleugjes van aandenkens fladderen tijdens het lezen door je gedachten, waardoor verlangens veranderen in heimwee maar toch ook langzaamaan dat blok aan je been laten vergruizen. Ein-de-lijk is er volledig plaats voor Will Trent. Ein-de-lijk is er weer wat lucht en voelt het alsof de boosheid naar de auteur plaatsmaakt voor een nieuw vertrouwen. Ein-de-lijk lijkt Will Trent zijn rol te mogen vervullen. Ein-de-lijk maakt mijn hart ruimte voor het power-duo. Well done, mrs. Slaughter!

Het verhaal barst uit haar voegen van de details en het zou zo maar eens kunnen dat dit het meest gruwelijke boek van Slaughter is. Tot nu toe dan, want we weten natuurlijk nooit wat voor nieuw verhaal er in haar hoofd borrelt. De details zijn gruwelijk en ontzettend naar. Tere zieltjes moeten zich hier echt niet aan wagen, want dat belooft slapeloze nachten voor diegenen! Naast de huiveringwekkende kenmerken heeft het boek ook ruimte om haar personages tot leven te brengen. We worden in het leven van de karakters gezogen en mogen alles van dichtbij meemaken. Soms is dat fijn, soms ook wat minder fijn. Er wordt weinig verzwegen...

Ook weet Verzwegen met een knaller van een onthulling te komen. Hoewel mijn hart aardig was geheeld, vertoont het door deze openbaring toch weer barsten... Niet zo erg als na het lezen van 'Onaantastbaar' (hoe kan dat ook?!), maar toch voel ik wat lijmrestjes wegschuiven... Mijn emoties worden zwaar op de proef gesteld met haar boeken! Verzwegen krijgt van mij gewoon echt de volle mep: 5 sterren.