Eigenlijk gewoon genieten.

Ik had diverse zeer uiteenlopende meningen gehoord en recensies gelezen over Het meisje in de trein, voordat ik besloot het boek te gaan lezen. En het waren ook juist die zeer tegenstrijdige meningen die me nieuwsgierig maakten. Hoe kon de een nou lyrisch zijn over iets wat de ander het slechtste vond wat ie ooit had gelezen?
Nu snap ik dat. Het hele boek lang had ik vaag het gevoel dat het verhaal maar niet op gang kwam. Bovendien vond ik de hoofdpersoon verre van sympathiek. Bepaald niet iemand met wie je meeleeft. Maar ik was wel door haar geïntrigeerd en ik las wel verder. Aan het einde wist ik eigenlijk nog steeds niet wat ik ervan vond, maar ik had wel al die tijd lekker gelezen. Dat dus. Gewoon lekker lezen.