Een indrukwekkend geheel van magie, avontuur en jammer genoeg ook realiteit

Er zijn niet zo heel veel boeken die ik een topscore toeken. Sommige van hen verdienen die doordat ik intens genoten heb tijdens het lezen van een verhaal, andere omdat een boek me wist te betoveren én enkele doordat ze me al lezend omver wisten te blazen. Een nog kleiner aantal weet meerdere van die factoren te combineren en Bloed en Beenderen behoort tot die categorie. Dit boek is echt zoveel meer dan een prachtige cover. Maar dat maakt het wel moeilijker om een recensie uit te werken.

Want hoe moet je daar aan beginnen wanneer je nog zo onder de indruk bent van wat je gelezen hebt? Misschien kan ik starten met de vergelijking met J.K.Rowling. Tomi Adeyemi werd immers reeds omschreven als de nieuwe J.K.Rowling. Soms lijkt zo’n omschrijving niet veel meer dan een marketingstunt maar af en toe begrijp ik het wel deels. In dit geval waren er bijvoorbeeld inderdaad een aantal zaken die beide auteurs gemeenschappelijk hebben.

Zo leek het er verdacht veel op dat er floo powder doorheen de eerste bladzijden van het boek werd gestrooid. Net als bij de Harry Potter-boeken wist ook Tomi Adeyemi er voor te zorgen dat ik opvallend snel in het verhaal kwam. Dit keer werd ik niet getransporteerd naar Diagon Alley of Hogwarts maar naar Orïsha. Het gevoel van helemaal opgezogen te worden in een nieuwe wereld was echter exact hetzelfde. De afstand tussen verhaal en lezer was ook even klein waardoor het soms leek alsof ik mee achterop zat bij Nailah, in de chaos van een drukke markt terechtkwam, verwonderd naar ruïnes stond te kijken of me opgejaagd voelde door naderend onheil.

...

Mijn volledige recensie kan je terugvinden op zwartraafje.be