Sneeuw als as

...
Ik heb dit boek echt heel graag gelezen. Toch waren er ook twee dingen die ik wat jammer vond. In de eerste plek het feit dat ik al van in het begin doorhad wat de personages en lezers pas veel later in het verhaal horen te ontdekken. Tja, ik bezit geen glazen bol maar dit keer werd het me wel heel snel duidelijk. Zodra ik merkte dat er een opzet voor een liefdesdriehoek werd gemaakt was ik ook een beetje teleurgesteld. Dit element lijkt tegenwoordig in YA-boeken even vaak voor te komen als verkeersdriehoeken op de baan. Ik had schrik dat ik me hier de hele tijd aan zou gaan ergeren maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn doordat de schrijfster haar focus elders vestigt. Niet moeilijk eigenlijk vermits de personages zoveel meemaken dat er eigenlijk geen tijd over blijft om stil te staan om bij hun persoonlijke gevoelens.

Wat me ook opviel is dat de schrijfster geen omvangrijke beschrijvingen gebruikt. Eigenlijk is haar schrijfstijl vrij bondig en eenvoudig. Het knappe is dat ze die uitvoerigheid niet nodig lijkt te hebben. Ze slaagt er immers telkens in om de gebeurtenissen en de twijfels die haar personages meemaken zo te omschrijven dat ze erg geloofwaardig én meeslepend overkomen. Bij het omschrijven van een vechtscène wordt de schrijfstijl bijvoorbeeld nog bondiger en het tempo meer opgejaagd tot je als lezer het gevoel hebt dat je je zelf midden in de chaos en spanning bevindt.