Dans met mij

...
Het duurde even voor ik kon wegduiken in Dans met mij. Het leek wel alsof het verhaal een beetje moest opwarmen vooraleer het echt in gang komt. Zodra de personages zijn voorgesteld en hun verhaallijnen én levenslijnen samenvloeien kwam er voor mij persoonlijk meer vaart in het verhaal. Je weet als lezer eigenlijk al heel snel hoe het verhaal zal evolueren en af en toe had ik het gevoel dat sommige stukken niet helemaal uitgewerkt leken te worden. (de relatie tussen Sarah en haar moeder bijvoorbeeld).

Ik leefde vooral mee met Sarah en had veel bewondering voor haar blijkbaar onvermoeibare doorzettings-vermogen en hoe ze als jong meisje zo goed zorg draagt voor haar grootvader. Toch zitten er ook enkele scènes in het boek die niet helemaal geloofwaardig zijn door haar jeugdige leeftijd.

Natascha’s verhaal sprak me minder aan vermits ik me hier iets te vaak ergerde aan het feit dat zij en haar man Mac amper naar elkaar luisteren én hierdoor naast elkaar lijken te praten. Al had ik dat gevoel voornamelijk bij Natascha en iets minder bij haar echtgenoot.

Dans met mij bevat dus wel enkele minpuntjes maar gelukkig bevat dit hartverwarmende verhaal ook heel wat pluspunten. Ik vond het bijvoorbeeld erg knap hoe Jojo Moyes de verstandhouding tussen paard en ruiter heeft uitgewerkt. Ook het feit dat ze me met het jonge hoofdpersonage liet meeleven én me wist te ontroeren met dit verhaal over familie, passie, vertrouwen en nieuwe kansen, zorgde er voor dat ik van dit boek heb genoten.