Lezersrecensie
Geslaagd inlevingsgehalte!
“De thrillers van Preston en Child steken met kop en schouders uit boven die van hun concurrenten.”
Publishers Weekly
“Het verdwenen eiland” (oorspronkelijke titel: ‘The Lost Island’) is het derde boek van de 4-delige reeks over Gideon Crew. Dit boek is geschreven door het schrijversduo Douglas Preston en Lincoln Child in 2014 en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff B.V., Amsterdam. Naast deze reeks heeft het duo ook nog een andere 13-delige reeks geschreven namelijk ‘de Pendercast thrillers’. Hoewel er meerdere boeken zijn in deze reeks, is de lezer niet verplicht om bij het eerste boek te starten. De boeken gaan wel allemaal over dezelfde persoon, Gideon Crew, maar beschrijven telkens een ander avontuur.
Het verhaal begint in Amerika, waar Gideon, een werknemer bij het EES (Effective Engineering Solutions), een onmogelijk opdracht moet uitvoeren: een pagina stelen uit het ‘Book of Kells’. Dit zwaarbeveiligd, Iers manuscript bevat namelijk het belangrijkste onderdeel van Gideon’s opdracht. Deze pagina zou ooit een kaart geweest zijn van de Griekse koning Odysseus en beschreef de route naar Forkys, een eiland waar een exotische plant groeit die legendarische geneeskundige eigenschappen zou bezitten. Het is een lotus die alle ziektes zouden kunnen genezen en alle gebroken botten zou kunnen herstellen. Om deze lotus te vinden, vertrekt Gideon op een lange boottocht samen met zijn partner Amy. Tijdens deze tocht hebben ze veel meegemaakt. Ze kwamen andere schatzoekers tegen en hebben zo schipbreuk opgelopen. Toen hebben ze voor een lange tijd in het midden van de Caribische Zee rondgedobberd. Uiteindelijk zijn ze net aan de dood kunnen ontsnappen doordat ze aangespoeld zijn op de Muskietenkust van Nicaragua. Hier kwamen ze in contact met de lotuseters die het hen later heel moeilijk maakten. Ze zijn namelijk moeten gaan vluchten naar een ander eiland, waar ze in contact kwamen met de laatste, levende cycloop. Hoewel Gideon en Amy met hem bevriend raken, houd dat Glinn niet tegen hem gevangen te nemen. Amy laat zich niet zomaar doen en slaagt erin de cycloop te redden. Glinn geeft zich niet zo snel over maar moet zich uiteindelijk toch over geven.
Het boek heeft een duidelijke structuur wat het aangenaam maakt om het te lezen. Ten eerste vond ik het zeer makkelijk om mezelf in te leven in het verhaal, alsof ik het zelf meemaakte. Dit vind ik ook heel belangrijk om een boek te doen slagen. Als ik mezelf niet kan inleven in het verhaal, vind het ik het persoonlijk moeilijker om het verhaal te begrijpen en het interessant te vinden. Ten tweede is er een duidelijke evolutie te zien die de personages meemaken. In het begin van het avontuur maakten Gideon en Amy constant ruzie en waren beide helemaal afhankelijk van hun missie. Naarmate ze langer met elkaar omgingen, groeide er een relatie tussen hen en begonnen ze meer en meer aan de opdracht te twijfelen. Op sommige momenten kon ik niet stoppen met lezen omdat ik toch de pagina nog wou omdraaien om te weten wat er verder gebeurde.
Wat ik ongetwijfeld het meest fascinerende vind aan het boek is de manier waarop alles als puzzelstukjes in elkaar paste. Datgene dat in hoofdstuk vijf uitgelegd wordt, komt bijvoorbeeld terug aan bod in een later hoofdstuk.
Op een bepaald moment moeten Gideon en Amy een steile berg beklimmen in het midden van de Oceaan. Dit leek me wel een beetje onrealistisch aangezien ze deze moesten beklimmen in de regen, met hevig bloedende wonden.
Preston en Child hebben een heel interessante keuze van thema’s en verhalen en deze spreekt me wel aan. Het is niet enkel een thriller, maar het verhaal bevat ook historische en wetenschappelijke elementen. Dit maakt het voor mij een geslaagd boek. Alhoewel dit het eerste boek van hen is dat ik gelezen heb, ben ik van plan om in de toekomst me zeker te verdiepen in de andere boeken. Een punt dat positief maar ook negatief beschouwd kan worden is de hoeveelheid details die de schrijvers in het boek hebben verwerkt. Ik vond het heel aangenaam om eerst alle details over de personages te weten te komen, omdat ik zo hun reacties en handelingen beter kon begrijpen. Andere details bevielen me minder, bijvoorbeeld de manier waarom de boot bestuurd werd of hoe deze zonk. Zelf weet ik niets over boten dus, ook al werd dit gedetailleerd uit gelegd, snapte ik er nog steeds niet veel van.
Publishers Weekly
“Het verdwenen eiland” (oorspronkelijke titel: ‘The Lost Island’) is het derde boek van de 4-delige reeks over Gideon Crew. Dit boek is geschreven door het schrijversduo Douglas Preston en Lincoln Child in 2014 en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff B.V., Amsterdam. Naast deze reeks heeft het duo ook nog een andere 13-delige reeks geschreven namelijk ‘de Pendercast thrillers’. Hoewel er meerdere boeken zijn in deze reeks, is de lezer niet verplicht om bij het eerste boek te starten. De boeken gaan wel allemaal over dezelfde persoon, Gideon Crew, maar beschrijven telkens een ander avontuur.
Het verhaal begint in Amerika, waar Gideon, een werknemer bij het EES (Effective Engineering Solutions), een onmogelijk opdracht moet uitvoeren: een pagina stelen uit het ‘Book of Kells’. Dit zwaarbeveiligd, Iers manuscript bevat namelijk het belangrijkste onderdeel van Gideon’s opdracht. Deze pagina zou ooit een kaart geweest zijn van de Griekse koning Odysseus en beschreef de route naar Forkys, een eiland waar een exotische plant groeit die legendarische geneeskundige eigenschappen zou bezitten. Het is een lotus die alle ziektes zouden kunnen genezen en alle gebroken botten zou kunnen herstellen. Om deze lotus te vinden, vertrekt Gideon op een lange boottocht samen met zijn partner Amy. Tijdens deze tocht hebben ze veel meegemaakt. Ze kwamen andere schatzoekers tegen en hebben zo schipbreuk opgelopen. Toen hebben ze voor een lange tijd in het midden van de Caribische Zee rondgedobberd. Uiteindelijk zijn ze net aan de dood kunnen ontsnappen doordat ze aangespoeld zijn op de Muskietenkust van Nicaragua. Hier kwamen ze in contact met de lotuseters die het hen later heel moeilijk maakten. Ze zijn namelijk moeten gaan vluchten naar een ander eiland, waar ze in contact kwamen met de laatste, levende cycloop. Hoewel Gideon en Amy met hem bevriend raken, houd dat Glinn niet tegen hem gevangen te nemen. Amy laat zich niet zomaar doen en slaagt erin de cycloop te redden. Glinn geeft zich niet zo snel over maar moet zich uiteindelijk toch over geven.
Het boek heeft een duidelijke structuur wat het aangenaam maakt om het te lezen. Ten eerste vond ik het zeer makkelijk om mezelf in te leven in het verhaal, alsof ik het zelf meemaakte. Dit vind ik ook heel belangrijk om een boek te doen slagen. Als ik mezelf niet kan inleven in het verhaal, vind het ik het persoonlijk moeilijker om het verhaal te begrijpen en het interessant te vinden. Ten tweede is er een duidelijke evolutie te zien die de personages meemaken. In het begin van het avontuur maakten Gideon en Amy constant ruzie en waren beide helemaal afhankelijk van hun missie. Naarmate ze langer met elkaar omgingen, groeide er een relatie tussen hen en begonnen ze meer en meer aan de opdracht te twijfelen. Op sommige momenten kon ik niet stoppen met lezen omdat ik toch de pagina nog wou omdraaien om te weten wat er verder gebeurde.
Wat ik ongetwijfeld het meest fascinerende vind aan het boek is de manier waarop alles als puzzelstukjes in elkaar paste. Datgene dat in hoofdstuk vijf uitgelegd wordt, komt bijvoorbeeld terug aan bod in een later hoofdstuk.
Op een bepaald moment moeten Gideon en Amy een steile berg beklimmen in het midden van de Oceaan. Dit leek me wel een beetje onrealistisch aangezien ze deze moesten beklimmen in de regen, met hevig bloedende wonden.
Preston en Child hebben een heel interessante keuze van thema’s en verhalen en deze spreekt me wel aan. Het is niet enkel een thriller, maar het verhaal bevat ook historische en wetenschappelijke elementen. Dit maakt het voor mij een geslaagd boek. Alhoewel dit het eerste boek van hen is dat ik gelezen heb, ben ik van plan om in de toekomst me zeker te verdiepen in de andere boeken. Een punt dat positief maar ook negatief beschouwd kan worden is de hoeveelheid details die de schrijvers in het boek hebben verwerkt. Ik vond het heel aangenaam om eerst alle details over de personages te weten te komen, omdat ik zo hun reacties en handelingen beter kon begrijpen. Andere details bevielen me minder, bijvoorbeeld de manier waarom de boot bestuurd werd of hoe deze zonk. Zelf weet ik niets over boten dus, ook al werd dit gedetailleerd uit gelegd, snapte ik er nog steeds niet veel van.
1
Reageer op deze recensie
