Ik vind het een vermoeiend boek. Ben bij blz 100 en vraag me af of ik door moet gaan. Er gebeurt werkelijks niets. Persoonlijk vind ik De acht van Neville en De Da Vinci code van Brown honderd keer beter.
Je weet ook niet wie nu weer de ikpersoon is: Het 16-jarig meisje, haar vader die een verhaal vertelt of Rossi die iets vertelt of geschreven heeft aan de vader. Telkens kijk ik terug naar het laatst gelezen hoofdstuk en kan mij daar niets meer van herinneren. Boeide dus niet. Dit is wat men literatuur noemt. Uitgebreide beschrijvingen van mensen en omgevingen maar zonder spannend verhaal.
Als ik de recensies lees, ben ik niet de enige die er zo over denkt. Nog één hoofdstuk dan... Dan gaat hij definitef de kast in.