Een boek vool hoop

Antoine Leiris is een Franse journalist die bij de terreuraanslag in Le Betaclan in Parijs zijn vrouw verloor. Zij hebben een zoontje van 17 maanden waarmee hij achter blijft. Leiris kreeg al veel aandacht toen hij op Facebook een open brief plaatste . In Mijn haat krijgen jullie beschrijft hij op een indrukwekkende manier de eerste weken na de aanslag. In een dagboek van die week schrijgt hij zijn emoties van zich af. Je voelt de onmacht wanneer hij voor eerst hoort van de aanslagen. De twijfel tijdens het wachten op bericht. De wanhoop wanneer er maar geen telefoontje komt van zijn vrouw. De verdwazing als hij definitief het slechte nieuws te horen krijgt en mix van gevoelens die hij eerst niet kan uiten. Als hij zijn vrouw uiteindelijk te zien krijgt in het mortuarium begint hij zijn gevoelens op papier te zetten.
In mooie heldere zinnen schrijft hij een document waar zijn zoontje later trots op zal zijn als het te lezen krijgen. Hij richt met dit boek een monument op voor zijn vrouw en vervalt niet in haat naar de mensen die zijn gezin dit alles aan hebben gedaan. De brief die hij schrijf namen zijn zoon een voorleest tijdens de begrafenis treft iedereen in zijn hart. Hij spreekt voor zijn kind en vraagt iedereen om zijn zoon te vertellen over zijn moeder. Als ze later samen aan het graf staan plaatst hij een foto van haar op het graf. Zijn zoon zie daar uiteindelijk de moeder die hij mist en neem die foto mee om samen te zijn. Het begin van een nieuwe hoopvolle toekomst samen.
Dit boek verdient het om door een groot publijk gelezen te worden. Ondanks het treurige verhaal is het een boek van hoop. Een boek dat positiviteit probeert mee te geven in tijden waar soms gevoelens van haat makkelijker lijken.