Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Spannende Berlijn thriller

Allard 16 juli 2016
“Na afloop van het vragenuurtje kwam ik mijn partijgenoot Florian von Bismark tegen in de wandelgangen van de Bondsdag. Ondanks zijn innemende manier van doen blijf ik hem een onaangenaam mens vinden. Je weet nooit wat er in hem omgaat. Achter die glimlach zit geen warmte, alleen berekening en ambitie.”

Met bovenstaande alinea opent Marjolijn Uitzinger haar vierde misdaadroman 'De partijgenoot', het vervolg op 'De huisgenoot.' Je hoeft het eerste deel niet te lezen om erachter te komen dat Florian von Bismark iemand is die over lijken gaat om zijn carrière glans te geven. Voor de buitenwereld is de geslepen SPD-politicus het tegendeel van een killer. 'Het prototype van een gladde politicus, charmant en innemend, maar zo onecht als een Amerikaanse presidentskandidaat', zegt Sarah, de onderwijzers van Florians zoontje Jonas en de nieuwe vlam van Florian. Al in het begin van het boek sijpelt er relevante lezersinformatie uit 'De huisgenoot' door de roman: 'Ik heb niet voor niets twee mensen uit de weg geruimd zonder daarvoor gepakt te worden. Dat is natuurlijk niet iets om trots op te zijn, maar het was de enige manier om mijn problemen op te lossen.'

De ik-persoon in de openingsalinea is de Duitse minister van Justitie Sofie Lothar. Haar naam staat in blokletters boven de tekst. Na twee pagina's wisselt het perspectief. Nu staat er FLORIAN boven de tekst. En zo wisselt het perspectief negen hoofdstukken lang in verschillende richtingen. Het voordeel van deze vorm is dat je als lezer geen seconde hoeft na te denken wie er aan het woord is. Dat bevordert de leessnelheid, die in de vlot geschreven misdaadromans van Marjolijn Uitzinger toch al hoog ligt.

'De partijgenoot' bestaat uit twee verhaallijnen die in mijn ogen ook als twee aparte, zeer lezenswaardige romans geschreven hadden kunnen worden. De minister van Justitie blijkt iets te maken te hebben met de Rote Armee Fraktion. Het verhaal over haar is spannend, informatief en een eigen roman waardig. Hetzelfde geldt voor de avonturen van Florian von Bismark, die genoodzaakt is opnieuw naar heftige middelen te grijpen om zijn geplande carrière niet in gevaar te laten komen.

Net als in de vorige misdaadromans staan de personages in dit boek als een huis en is het een grote vreugde kennis met ze te maken. De Kriminalrat Elisabeth Wagner uit 'De huisgenoot' krijgt wederom veel kleur als we lezen hoe Florian haar ziet: 'Wagner begroette me als een oude bekende, maar daardoor liet ik me niet om de tuin leiden. Achter die vriendelijke bronzen klokkenstem verborg zich een meedogenloze vijand, minstens zo handig als ik. Ze ging zoals gewoonlijk recht op haar doel af.' Ook Florians oude wiskundeleraar Dillan behoort na het lezen van dit boek geheid tot je kennissenkring.

Dat 'De partijgenoot' materiaal bevat voor twee romans neemt niet weg dat het boek absoluut het lezen waard is, alleen al vanwege de knappe schrijfstijl, de sublieme dialogen en de ludieke situatiebeschrijvingen zoals het fragment waarin Florian aan het woord is: 'Ik proestte opeens van het lachen. Een jongetje dat zijn hond uitliet keek me verschrikt aan. Er liep een gek in het park, zou hij bij thuiskomst tegen zijn moeder zeggen.' 'De partijgenoot' is ook weer een typische Berlijn roman. Als Florian op pagina 117 zegt dat hij niet moet vergeten Tim Raue af te bellen, dan moet je natuurlijk wel weten wie Tim Raue is. Die naam komt namelijk in de rest van het verhaal niet voor. Uit de context blijkt echter dat het hier om een restaurant moet gaan.

Het in het verhaal opnemen van interessante feitjes over Duitsland en vooral Berlijn is een belangrijk kenmerk van Marjolijn Uitzingers boeken. Ze weet de historische informatie altijd weer gedoseerd door het spannende verhaal te weven zoals ook blijkt uit de volgende scène. Florian zit in het Berlijnse café Filmbühne en zijn tafelgenoot vraagt of dit echt een bioscoop is geweest. 'Voor de oorlog was het een woonhuis, en in 1950 werd hier een bioscoop ingericht, met veel succes. Een trekpleister voor de West-Berlijnse artistieke incrowd. Maar door de concurrentie van de grote bioscopen op de Kurfürstendamm is de Filmbühne in de versukkeling geraakt en nu wordt de zaal alleen nog gebruikt voor conferenties en evenementen.'

Marjolijn Uitzinger (1947) begon haar journalistieke loopbaan in de jaren zeventig als politiek verslaggever voor de Volkskrant en het Vrije Volk, en werkte later als radio-en televisiepresentator voor VARA, AVRO en NOS. In 2006 nam ze afscheid als AVRO-radiopresentator voor Radio1 en vertrok naar Berlijn, waar ze samen met Margriet Brandsma het boek Na de Muur (Balans, 2009) schreef, over Duitsland sinds de val van de Muur.
Uitzinger is een laatbloeier op het gebied van thrillers. De dynamische stad Berlijn en de unieke Duitse geschiedenis vormen de inspiratiebron voor haar misdaadromans. In 2012 verscheen Een fatale primeur, in april 2013 Citytrip Berlijn, in november 2014 De huisgenoot, dat genomineerd werd voor de Gouden Strop 2015 (shortlist) en in februari 2016 De partijgenoot, genomineerd voor de Gouden Strop 2016 (longlist).

De Partijgenoot
Uitgeverij: De Geus (Singel Uitgeverijen)
Aantal pagina's: 286
ISBN: 9789044536683

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Allard