Too little too late

Algemene indruk:
Op straffe des doods wordt gepresenteerd als thriller, maar valt m.i. meer in de categorie detective. Het boek begint langzaam en komt pas in de allerlaatste hoofdstukken echt op stoom. Tegen die tijd is het echter al veel te laat om het verhaal nog te redden.

De personages:
De personages springen er op geen enkele manier uit. Er wordt niet verdiept, de beweegredenen van de meeste mensen blijven een raadsel, en tot aan het allerlaatste deel van het boek kon het me werkelijk niet schelen of de moordenaar werd gepakt of niet. Vlakke, nietszeggende personages.

Het verhaal:
Een belangrijk ingrediënt van dit verhaal is het SM-tintje dat als rode draad door het boek loopt. Ook hier worden bepaalde zaken absoluut niet duidelijk, zeker met betrekking tussen de relatie tussen moordenaar en hoofdpersoon, ik kan hier echter niet over uitwijden zonder spoilers. Als thema komt het er op zich niet slecht uit, ik was bang dat het misschien als 'gimmick' gebruikt zou worden maar zo voelt het niet. Het hoofdverhaal, 'Journalist jaagt op moordenaar' komt nergens boven middelmatigheid uit.

Observaties:
Lezers die Zweden en Denemarken kennen, en interesse hebben in culinaire hotspots zullen ongetwijfeld veel nieuwe plekken uit het boek halen om te bezoeken, maar de gemiddelde lezer hoeft écht niet iedere bladzijde twee nieuwe cafe's en restaurants te leren kennen, compleet met wat ze er serveren en waar men ze kan vinden. Dit had véél minder gemogen.
Tegen het einde van het boek zit er een DRAAK van een Deus Ex Machina in het verhaal. Verschrikkelijk slecht uitgevoerd.

Samenvatting:
Een verhaal dat je op geen enkele manier bijblijft. Dertien in een dozijn is misschien nog te mild uitgedrukt. De enige reden dat er twee sterren staan in plaats van één is door de toch nog goed gebruikte 'SM-twist' en doordat het verhaal helemaal op het eind nog even versneld.